ورود-ثبت نام

قطعات سعدی

در این بخش قطعات سعدی نوشته شده است.

فهرست قطعات به ترتیب حروف الفبا – حرف آخر قافیه

با توجه به اینکه در قطعه ، قافیه در مصراع زوج قرار دارد ، مصراع اول را به عنوان آغاز شعر در فهرست زیر قرار می دهیم ، ولی ترتیب اشعار بر طبق قافیه ی مصزاع دوم است .

برای خواندن هر شعر ، روی آن کلیک کنید .

الف :

قطعه شماره ۱ : سپاس دار خدای لطیف دانا را

قطعه شماره ۲ : سخن به ذکر تو آراستن مراد آن است

قطعه شماره ۳ : طریق و رسم صاحبدولتان است

قطعه شماره ۴ : هر که در بند تو شد بسته ی جاوید بماند

قطعه شماره ۵ : خداوندی ست تدبیر جهان را

قطعه شماره ۶ : مظلوم دست بسته ی مغلوب را بگوی

قطعه شماره ۷ : تو آن نکرده‌ای از فعل خیر با من و غیر

قطعه شماره ۸ : متی حللت به شیراز یا نسیم الصبح

قطعه شماره ۹ : مباش غرّه به گفتار مادح طمّاع

ت : 

قطعه شماره ۱۰ : احدا سامع المناجات

قطعه شماره ۱۱ : به سکندر نه ملک ماند و نه مال

قطعه شماره ۱۲ : گر مرا بی‌تو در بهشت برند

قطعه شماره ۱۳ : چنین که هست نماند قرار دولت و ملک

قطعه شماره ۱۴ : علاج واقعه پیش از وقوع باید کرد

قطعه شماره ۱۵ : مرا گویند با دشمن برآویز

قطعه شماره ۱۶ : یکی از بخت کامران بینی

قطعه شماره ۱۷ : به راه راست توانی رسید در مقصود

قطعه شماره ۱۸ : عیب آنان مکن که پیش ملوک

قطعه شماره ۱۹ : گر اهل معرفتی هر چه بنگری خوب است

قطعه شماره ۲۰ : امید خلق برآور چنان که بتوانی

قطعه شماره ۲۱ : هرگز پر طاووس کسی گفت که زشت است

قطعه شماره ۲۲ : مرکب از بهر راحتی باشد

قطعه شماره ۲۳ : در چشمت ار حقیر بود صورت فقیر

قطعه شماره ۲۴ : کسی گفت عزت به مال اندر است

قطعه شماره ۲۵ : دست بر پشت مار مالیدن

قطعه شماره ۲۶ : گر سفیهی زبان دراز کند

قطعه شماره ۲۷ : هرگز به مال و جاه نگردد بزرگ نام

قطعه شماره ۲۸ : گفتم چه کرده‌ام که نگاهم نمی‌کنی

قطعه شماره ۲۹ : آشفتن چشمهای مستت

قطعه شماره ۳۰ : گویند سعدیا به چه بطّال مانده‌ای

قطعه شماره ۳۱ : ره نمودن به خیر ناکس را

قطعه شماره ۳۲ : خوب را گو پلاس در بر کن

قطعه شماره ۳۳ : دشمن اگر دوست شود چند بار

قطعه شماره ۳۴ : ماه را دید مرغ شب پره گفت

قطعه شماره ۳۵ : خواست تا عیبم کند پرورده ی بیگانگان

قطعه شماره ۳۶ : پدرم بنده ی قدیم تو بود

قطعه شماره ۳۷ : ای نفس چون وظیفه ی روزی مقرر است

قطعه شماره ۳۸ : در سرای به هم کرده از پس پرده

قطعه شماره ۳۹ : شهی که پاس رعیت نگاه می‌دارد

قطعه شماره ۴۰ : صاحب کمال را چه غم از نقص مال و جاه

قطعه شماره ۴۱ : ضرورت است به توبیخ با کسی گفتن

قطعه شماره ۴۲ : اگر خود بردَرَد پیشانی پیل

قطعه شماره ۴۳ : در حدود ری یکی دیوانه بود

قطعه شماره ۴۴ : بیا که پرده برانداختم ز صورت حال

قطعه شماره ۴۵ : در قطره ی باران بهاری چه توان گفت

خ : 

قطعه شماره ۴۶ : به تماشای میوه راضی شو

قطعه شماره ۴۷ : چه سود از دزدی آنگه توبه کردن

د : 

قطعه شماره ۴۸ : شنیدم که بیوه‌زنی دردمند

قطعه شماره ۴۹ : یارب کمال عافیتت بر دوام باد

قطعه شماره ۵۰ : مرا از بهر دیناری ثنا گفت

قطعه شماره ۵۱ : بر تربت دوستان ماضی

قطعه شماره ۵۲ : ای بلند اختر خدایت عمر جاویدان دهاد

قطعه شماره ۵۳ : پسر نورسیده شاید بود

قطعه شماره ۵۴ : بیا بگوی که پرویز از زمانه چه خورد

قطعه شماره ۵۵ : جوشن بیار و نیزه و بر گستوان ورد

قطعه شماره ۵۶ : خون دار اگرچه دشمن خرد است زینهار

قطعه شماره ۵۷ : در جهان با مردمان دانی که چون باید گذاشت

قطعه شماره ۵۸ : مرد دیگر جوان نخواهد بود

قطعه شماره ۵۹ : ملک ایمن درخت بارور است

قطعه شماره ۶۰ : آن را که تو دست پیش داری

قطعه شماره ۶۱ : آدمی فضل بر دگر حیوان

قطعه شماره ۶۲ : تو خود جفا نکنی بی‌گناه بر بنده

قطعه شماره ۶۳ : دیو اگر صومعه داری کند اندر ملکوت

قطعه شماره ۶۴ : طمع خام که سودی بکنم

قطعه شماره ۶۵ : شد غلامی به جوی کآب آرد

قطعه شماره ۶۶ : من هرگز آب چاه ندیدم چنین مداد

قطعه شماره ۶۷ : مر تو را چون دو کار پیش آید

قطعه شماره ۶۸ : دانی که بر نگین سلیمان چه نقش بود

قطعه شماره ۶۹ : سخن عشق حرام است بر آن بیهده گوی

قطعه شماره ۷۰ : ز دست تُرُشروی خوردن تبرزد

قطعه شماره ۷۱ : روزی به سرش نبشته بودند

قطعه شماره ۷۲ : از دست تهی کرم نیاید

قطعه شماره ۷۳ : کسی به حمد و ثنای برادران عزیز

قطعه شماره ۷۴ : من بگویم ندیده‌ام دهنی

قطعه شماره ۷۵ : گر جهان فتنه گیرد از چپ و راست

قطعه شماره ۷۶ : کاملانند در لباس حقیر

قطعه شماره ۷۷ : سخن گفته دگر باز نیاید به دهن

قطعه شماره ۷۸ :  اگر صد دفتر شیرین بخوانی

قطعه شماره ۷۹ : خر به سعی آدمی نخواهد شد

قطعه شماره ۸۰ : تشنه ی سوخته در چشمه ی روشن چو رسید

قطعه شماره ۸۱ : هیچ دانی که آب دیده ی پیر

قطعه شماره ۸۲ : دوستان سخت پیمان را ز دشمن باک نیست

قطعه شماره ۸۳ : حریف عمر به سر برده در فسوق و فجور

قطعه شماره ۸۴ : یاد دارم ز پیر دانشمند

قطعه شماره ۸۵ : بسا بساط خداوند ملک دولت را

قطعه شماره ۸۶ : وفا با هیچ کس کرده ست گیتی

قطعه شماره ۸۷ : نه سام و نریمان و افراسیاب

قطعه شماره ۸۸ : هر که مقصود و مرادش خور و خواب است از عمر

قطعه شماره ۸۹ : چو دولت خواهد آمد بنده‌ای را

قطعه شماره ۹۰ : بسیار برفتند و به جایی نرسیدند

قطعه شماره ۹۱ : تا سگان را وجود پیدا نیست

قطعه شماره ۹۲ : اگر خونی نریزد شاه عالم

قطعه شماره ۹۳ : نکنی دفع ظالم از مظلوم

قطعه شماره ۹۴ : هر کجا دردمندی از سر شوق

قطعه شماره ۹۵ : حاکم ظالم به سنان قلم

قطعه شماره ۹۶ : ز دور چرخ چه نالی ز فعل خویش بنال

قطعه شماره ۹۷ : نفس ظالم مثال زنبورست

قطعه شماره ۹۸ : آسیا سنگ ده هزار منی

قطعه شماره ۹۹ : بدین الحان داودی عجب نیست

قطعه شماره ۱۰۰ : چو نیکبخت شدی ایمن از حسود مباش

قطعه شماره ۱۰۱ : رسم و آیین پادشاهان است

قطعه شماره ۱۰۲ : نشانِ آخر عهد و زوال ملک وی است

قطعه شماره ۱۰۳ : آن که در حضرت بی چون تو قربی دارد

قطعه شماره ۱۰۴ : دامن آلوده اگر خود همه حکمت گوید

قطعه شماره ۱۰۵ : آدمی‌سان و نیک محضر باش

قطعه شماره ۱۰۶ : تا نگویی که عاملان حریص

قطعه شماره ۱۰۷ : رحمت صفت خدای باقی ست

قطعه شماره ۱۰۸ : هیچ فرصت ورای آن مَطَلَب

قطعه شماره ۱۰۹ : الحق امنای مال ایتام

قطعه شماره ۱۱۰ : ناکسان را فراستی ست عظیم

قطعه شماره ۱۱۱ : امیر ما عسل از دست خلق می‌نخورد

قطعه شماره ۱۱۲ : چه گنجها بنهادند و دیگری برداشت

قطعه شماره ۱۱۳ : خواهی از دشمن نادان که گزندت نرسد

قطعه شماره ۱۱۴ : متکلف به نغمه در قرآن

قطعه شماره ۱۱۵ : مرغ جایی که علف بیند و چیند گردد

قطعه شماره ۱۱۶ : هزار سال به امید تو توانم بود

قطعه شماره ۱۱۷ : هر که بر روی زمین مهلت عیشی دارد

قطعه شماره ۱۱۸ : اگر ملازم خاک در کسی باشی

قطعه شماره ۱۱۹ : نگر تا نبینی ز ظلم شهی

قطعه شماره ۱۲۰ : روز قالی فشاندن است امروز

قطعه شماره ۱۲۱ : گر خردمند از اوباش جفایی بیند

قطعه شماره ۱۲۲ : کوه عنبر نشسته بر زنخش

قطعه شماره ۱۲۳ : هر که بینی مراد و راحت خویش

قطعه شماره ۱۲۴ : به سمع خواجه رسانید اگر مجال بود

قطعه شماره ۱۲۵ : ناگهان بانگ در سرای افتد

قطعه شماره ۱۲۶ : یارب این نامه سیه کرده ی بی فایده عمر

قطعه شماره ۱۲۷ : حقیقت است که دانا سرای عاریتی

قطعه شماره ۱۲۸ : سفینه ی حکمیات و نظم و نثر لطیف

قطعه شماره ۱۲۹ : نه آدمی ست که در خرمی و مجموعی

قطعه شماره ۱۳۰ : روز گم گشتن فرزند مقادیر قضا

قطعه شماره ۱۳۱ : صانع نقشبند بی مانند

قطعه شماره ۱۳۲ : یکی نصیحت درویش‌وار خواهم کرد

قطعه شماره ۱۳۳ : ای غره به رحمت خداوند

قطعه شماره ۱۳۴ : بندگان را ز حد به در منواز

ر : 

قطعه شماره ۱۳۵ : بود در خاطرم که یک چندی

قطعه شماره ۱۳۶ : برای ختم سخن دست بر دعا داریم

قطعه شماره ۱۳۷ : به قفل و پره ی زرین همی توان بستن

قطعه شماره ۱۳۸ : بردند پیمبران و پاکان

قطعه شماره ۱۳۹ : حدیث وقف به جایی رسید در شیراز

قطعه شماره ۱۴۰ : چو رنج برنتوانی گرفتن از رنجور

قطعه شماره ۱۴۱ : خداوند کشور خطا می‌کند

قطعه شماره ۱۴۲ : عنکبوت ضعیف نتواند

قطعه شماره ۱۴۳ : فریاد پیرزن که برآید ز سوز دل

قطعه شماره ۱۴۴ : نگین ختم رسالت پیمبر عربی

قطعه شماره ۱۴۵ : هاونا گفتم از چه می‌نالی

قطعه شماره ۱۴۶ : هر که خیری کرد و موقوفی گذاشت

قطعه شماره ۱۴۷ : هر که مشهور شد به بی‌ادبی

قطعه شماره ۱۴۸ : تو آن نه‌ای که به جور از تو روی برپیچند

قطعه شماره ۱۴۹ : گر بشنوی نصیحت مردان به گوش دل

قطعه شماره ۱۵۰ : دل منه بر جهان که دور بقا

ز : 

قطعه شماره ۱۵۱ : جزای نیک و بد خلق با خدای انداز

قطعه شماره ۱۵۲ : گروهی از سر بی‌مغز بی خبر گویند

قطعه شماره ۱۵۳ : هر چه می‌کرد با ضعیفان دزد

قطعه شماره ۱۵۴ : پدر که جان عزیزش به لب رسید چه گفت

ش : 

قطعه شماره ۱۵۵ : ملکداری با دیانت باید و فرهنگ و هوش

قطعه شماره ۱۵۶ : پادشاهان پاسبانانند مر درویش را

قطعه شماره ۱۵۷ : بس ای غلام بدیع‌الجمال شیرین‌کار

قطعه شماره ۱۵۸ : آن پریروی که از مرد و زن و پیر و جوان

قطعه شماره ۱۵۹ : پروردگار خلق خدایی به کس نداد

قطعه شماره ۱۶۰ : دل مبند ای حکیم بر دنیا

قطعه شماره ۱۶۱ : حسن عنوان چنان که معلوم است

قطعه شماره ۱۶۲ : شجرِ مُقل در بیابانها

قطعه شماره ۱۶۳ : ای که دانش به مردم آموزی

قطعه شماره ۱۶۴ : دوش مرغی به صبح می‌نالید

قطعه شماره ۱۶۵ : مشمّر برد ملک آن پادشاه

ک : 

قطعه شماره ۱۶۶ : مگسی گفت عنکبوتی را

گ : 

قطعه شماره ۱۶۷ : پیدا شود که مرد کدام است و زن کدام

قطعه شماره ۱۶۸ : دشمنت خود مباد و گر باشد

ل : 

قطعه شماره ۱۶۹ : چنان که مشرق و مغرب به هم نپیوندند

قطعه شماره ۱۷۰ : خواجه تشریفم فرستادی و مال

قطعه شماره ۱۷۱ : کسان که تلخی حاجت نیازموده ستند

قطعه شماره ۱۷۲ : به مرگ خواجه فلان هیچ گم نگشت جهان

م : 

قطعه شماره ۱۷۳ : خطاب حاکم عادل مثال باران است

قطعه شماره ۱۷۴ : ضرورت است که آحاد را سری باشد

قطعه شماره ۱۷۵ : مراد و مطلب دنیا و آخرت نبرد

قطعه شماره ۱۷۶ : طبیب و تجربت سودی ندارد

قطعه شماره ۱۷۷ : مرا به صورت شاهد نظر حلال بود

قطعه شماره ۱۷۸ : مردکی غرقه بود در جیحون

قطعه شماره ۱۷۹ : من این نامه که اکنون می‌نویسم

قطعه شماره ۱۸۰ : چو دوستان تو را بر تو دل بیازارم

قطعه شماره ۱۸۱ : سگی شکایت ایام با کسی می‌کرد

قطعه شماره ۱۸۲ : نظر که با همه داری به چشم بخشایش

قطعه شماره ۱۸۳ : آن ستمدیده ندیدی که به خونخواره چه گفت

قطعه شماره ۱۸۴ : خلق در ملک خدای از همه جنسی باشد

ن : 

قطعه شماره ۱۸۵ : گر بدانستی که خواهد مرد ناگه در میان

قطعه شماره ۱۸۶ : اگر گویندش اندر نار جاوید

قطعه شماره ۱۸۷ : شبی خواهم که پنهانت بگویم

قطعه شماره ۱۸۸ : نکویی با بدان کردن وبال است

قطعه شماره ۱۸۹ : یارب تو هر چه بهتر و نیکوترش بده

قطعه شماره ۱۹۰ : پسران فلان سه بدبختند

قطعه شماره ۱۹۱ : خدایا فضل کن گنج قناعت

قطعه شماره ۱۹۲ : گدایان بینی اندر روز محشر

قطعه شماره ۱۹۳ : چو می‌دانستی افتادن به ناچار

قطعه شماره ۱۹۴ : صبر بر قسمت خدا کردن

قطعه شماره ۱۹۵ : هزار بوسه دهد بت‌پرست بر سنگی

قطعه شماره ۱۹۶ : کسی ملامتم از عشق روی او می‌کرد

قطعه شماره ۱۹۷ : هر بد که به خود نمی‌پسندی

قطعه شماره ۱۹۸ : هان ای نهاده تیر جفا در کمان حکم

قطعه شماره ۱۹۹ : چند گویی که مهر از او بردار

و : 

قطعه شماره ۲۰۰ : بر آن گلیم سیاهم حسد همی آید

قطعه شماره ۲۰۱ : دوران ملک ظالم و فرمان قاطعش

قطعه شماره ۲۰۲ : گفتم به ره ببینم و دامن بگیرمش

قطعه شماره ۲۰۳ : نه نیکان را بد افتاده ست هرگز

ه : 

قطعه شماره ۲۰۴ : زمان ضایع مکن در علم صورت

قطعه شماره ۲۰۵ : جامع هفت چیز در یک روز

ی : 

قطعه شماره ۲۰۶ : تا تو فرمان نبری خلق به فرمان نروند

قطعه شماره ۲۰۷ : چنان زندگانی کن ای نیکرای

قطعه شماره ۲۰۸ : نخواهی کز بزرگان جور بینی

قطعه شماره ۲۰۹ : امید عافیت آن گه بود موافق عقل

قطعه شماره ۲۱۰ : خداوندان نعمت را کرم هست

قطعه شماره ۲۱۱ : طبیبی را حکایت کرد پیری

قطعه شماره ۲۱۲ : ضمیر مصلحت اندیش هر چه پیش آید

قطعه شماره ۲۱۳ : مرا گر صاحب دیوان اعلی

قطعه شماره ۲۱۴ : وه که چه آزار بود من از مهر تو

قطعه شماره ۲۱۵ : بشنو از من سخنی حق پدر فرزندی

قطعه شماره ۲۱۶ : رحم الله معشر الماضین

قطعه شماره ۲۱۷ : نجس ار پیرهن شبلی و معروف بپوشد

قطعه شماره ۲۱۸ : خواستم تا زحلی گویمت از روی قیاس

قطعه شماره ۲۱۹ : دامن جامه که در خار مغیلان بگرفت

قطعه شماره ۲۲۰ : غماز را به حضرت سلطان که راه داد

قطعه شماره ۲۲۱ : اگر ممالک روی زمین به دست آری

قطعه شماره ۲۲۲ : ای پسندیده حیف بر درویش

قطعه شماره ۲۲۳ : شنیده‌ام که فقیهی به دشتوانی گفت

قطعه شماره ۲۲۴ : گر از خراج رعیت نباشدت باری

قطعه شماره ۲۲۵ : دیگران در ریاضتند و نیاز

قطعه شماره ۲۲۶ : هر کجا خط مشکلی بکشند

قطعه شماره ۲۲۷ : آن مکن در عمل که در عزلت

قطعه شماره ۲۲۸ : مکافات بدی کردن حلال است

قطعه شماره ۲۲۹ : دوش در سلک صحبتی بودم

قطعه شماره ۲۳۰ : ز لوح روی کودک بر توان خواند

قطعه شماره ۲۳۱ : بس دست دعا بر آسمان بود

قطعه شماره ۲۳۲ : حاجت خلق از در خدای برآید

قطعه شماره ۲۳۳ : نظر کردم به چشم رای و تدبیر

قطعه شماره ۲۳۴ : بی‌هنر را دیدنِ صاحب هنر

قطعه شماره ۲۳۵ : نبایدت که پریشان شود قواعد ملک

قطعه شماره ۲۳۶ : ای طفل که دفع مگس از خود نتوانی

قطعه شماره ۲۳۷ : خرم تن آن که نام نیکش

قطعه شماره ۲۳۸ : مقابلت نکند با حجر به پیشانی

قطعه شماره ۲۳۹ : نظر به چشم ارادت مکن به صورت دنیا

قطعه شماره ۲۴۰ : یاران کجاوه غم ندارند

قطعه شماره ۲۴۱ : چو بندگان کمر بسته شرط خدمت را

قطعه شماره ۲۴۲ : ای که گر هر سر موییت زبانی دارد

قطعه شماره ۲۴۳ : از من بگوی شاه رعیت نواز را

قطعه شماره ۲۴۴ : هر دم زبان مرده همی گوید این سخن

پایان اشعار این بخش

نویسندگان :

نویسندگان :

امین پیرانی - حامد پیری

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *