در این بخش قطعات سعدی نوشته شده است.
فهرست قطعات به ترتیب حروف الفبا – حرف آخر قافیه
با توجه به اینکه در قطعه ، قافیه در مصراع زوج قرار دارد ، مصراع اول را به عنوان آغاز شعر در فهرست زیر قرار می دهیم ، ولی ترتیب اشعار بر طبق قافیه ی مصزاع دوم است .
برای خواندن هر شعر ، روی آن کلیک کنید .
الف :
قطعه شماره 1 : سپاس دار خدای لطیف دانا را
قطعه شماره 2 : سخن به ذکر تو آراستن مراد آن است
قطعه شماره 3 : طریق و رسم صاحبدولتان است
قطعه شماره 4 : هر که در بند تو شد بسته ی جاوید بماند
قطعه شماره 5 : خداوندی ست تدبیر جهان را
قطعه شماره 6 : مظلوم دست بسته ی مغلوب را بگوی
قطعه شماره 7 : تو آن نکرده‌ای از فعل خیر با من و غیر
قطعه شماره 8 : متی حللت به شیراز یا نسیم الصبح
قطعه شماره 9 : مباش غرّه به گفتار مادح طمّاع
ت :
قطعه شماره 10 : احدا سامع المناجات
قطعه شماره 11 : به سکندر نه ملک ماند و نه مال
قطعه شماره 12 : گر مرا بی‌تو در بهشت برند
قطعه شماره 13 : چنین که هست نماند قرار دولت و ملک
قطعه شماره 14 : علاج واقعه پیش از وقوع باید کرد
قطعه شماره 15 : مرا گویند با دشمن برآویز
قطعه شماره 16 : یکی از بخت کامران بینی
قطعه شماره 17 : به راه راست توانی رسید در مقصود
قطعه شماره 18 : عیب آنان مکن که پیش ملوک
قطعه شماره 19 : گر اهل معرفتی هر چه بنگری خوب است
قطعه شماره 20 : امید خلق برآور چنان که بتوانی
قطعه شماره 21 : هرگز پر طاووس کسی گفت که زشت است
قطعه شماره 22 : مرکب از بهر راحتی باشد
قطعه شماره 23 : در چشمت ار حقیر بود صورت فقیر
قطعه شماره 24 : کسی گفت عزت به مال اندر است
قطعه شماره 25 : دست بر پشت مار مالیدن
قطعه شماره 26 : گر سفیهی زبان دراز کند
قطعه شماره 27 : هرگز به مال و جاه نگردد بزرگ نام
قطعه شماره 28 : گفتم چه کرده‌ام که نگاهم نمی‌کنی
قطعه شماره 29 : آشفتن چشمهای مستت
قطعه شماره 30 : گویند سعدیا به چه بطّال مانده‌ای
قطعه شماره 31 : ره نمودن به خیر ناکس را
قطعه شماره 32 : خوب را گو پلاس در بر کن
قطعه شماره 33 : دشمن اگر دوست شود چند بار
قطعه شماره 34 : ماه را دید مرغ شب پره گفت
قطعه شماره 35 : خواست تا عیبم کند پرورده ی بیگانگان
قطعه شماره 36 : پدرم بنده ی قدیم تو بود
قطعه شماره 37 : ای نفس چون وظیفه ی روزی مقرر است
قطعه شماره 38 : در سرای به هم کرده از پس پرده
قطعه شماره 39 : شهی که پاس رعیت نگاه می‌دارد
قطعه شماره 40 : صاحب کمال را چه غم از نقص مال و جاه
قطعه شماره 41 : ضرورت است به توبیخ با کسی گفتن
قطعه شماره 42 : اگر خود بردَرَد پیشانی پیل
قطعه شماره 43 : در حدود ری یکی دیوانه بود
قطعه شماره 44 : بیا که پرده برانداختم ز صورت حال
قطعه شماره 45 : در قطره ی باران بهاری چه توان گفت
خ :
قطعه شماره 46 : به تماشای میوه راضی شو
قطعه شماره 47 : چه سود از دزدی آنگه توبه کردن
د :
قطعه شماره 48 : شنیدم که بیوه‌زنی دردمند
قطعه شماره 49 : یارب کمال عافیتت بر دوام باد
قطعه شماره 50 : مرا از بهر دیناری ثنا گفت
قطعه شماره 51 : بر تربت دوستان ماضی
قطعه شماره 52 : ای بلند اختر خدایت عمر جاویدان دهاد
قطعه شماره 53 : پسر نورسیده شاید بود
قطعه شماره 54 : بیا بگوی که پرویز از زمانه چه خورد
قطعه شماره 55 : جوشن بیار و نیزه و بر گستوان ورد
قطعه شماره 56 : خون دار اگرچه دشمن خرد است زینهار
قطعه شماره 57 : در جهان با مردمان دانی که چون باید گذاشت
قطعه شماره 58 : مرد دیگر جوان نخواهد بود
قطعه شماره 59 : ملک ایمن درخت بارور است
قطعه شماره 60 : آن را که تو دست پیش داری
قطعه شماره 61 : آدمی فضل بر دگر حیوان
قطعه شماره 62 : تو خود جفا نکنی بی‌گناه بر بنده
قطعه شماره 63 : دیو اگر صومعه داری کند اندر ملکوت
قطعه شماره 64 : طمع خام که سودی بکنم
قطعه شماره 65 : شد غلامی به جوی کآب آرد
قطعه شماره 66 : من هرگز آب چاه ندیدم چنین مداد
قطعه شماره 67 : مر تو را چون دو کار پیش آید
قطعه شماره 68 : دانی که بر نگین سلیمان چه نقش بود
قطعه شماره 69 : سخن عشق حرام است بر آن بیهده گوی
قطعه شماره 70 : ز دست تُرُشروی خوردن تبرزد
قطعه شماره 71 : روزی به سرش نبشته بودند
قطعه شماره 72 : از دست تهی کرم نیاید
قطعه شماره 73 : کسی به حمد و ثنای برادران عزیز
قطعه شماره 74 : من بگویم ندیده‌ام دهنی
قطعه شماره 75 : گر جهان فتنه گیرد از چپ و راست
قطعه شماره 76 : کاملانند در لباس حقیر
قطعه شماره 77 : سخن گفته دگر باز نیاید به دهن
قطعه شماره 78 : اگر صد دفتر شیرین بخوانی
قطعه شماره 79 : خر به سعی آدمی نخواهد شد
قطعه شماره 80 : تشنه ی سوخته در چشمه ی روشن چو رسید
قطعه شماره 81 : هیچ دانی که آب دیده ی پیر
قطعه شماره 82 : دوستان سخت پیمان را ز دشمن باک نیست
قطعه شماره 83 : حریف عمر به سر برده در فسوق و فجور
قطعه شماره 84 : یاد دارم ز پیر دانشمند
قطعه شماره 85 : بسا بساط خداوند ملک دولت را
قطعه شماره 86 : وفا با هیچ کس کرده ست گیتی
قطعه شماره 87 : نه سام و نریمان و افراسیاب
قطعه شماره 88 : هر که مقصود و مرادش خور و خواب است از عمر
قطعه شماره 89 : چو دولت خواهد آمد بنده‌ای را
قطعه شماره 90 : بسیار برفتند و به جایی نرسیدند
قطعه شماره 91 : تا سگان را وجود پیدا نیست
قطعه شماره 92 : اگر خونی نریزد شاه عالم
قطعه شماره 93 : نکنی دفع ظالم از مظلوم
قطعه شماره 94 : هر کجا دردمندی از سر شوق
قطعه شماره 95 : حاکم ظالم به سنان قلم
قطعه شماره 96 : ز دور چرخ چه نالی ز فعل خویش بنال
قطعه شماره 97 : نفس ظالم مثال زنبورست
قطعه شماره 98 : آسیا سنگ ده هزار منی
قطعه شماره 99 : بدین الحان داودی عجب نیست
قطعه شماره 100 : چو نیکبخت شدی ایمن از حسود مباش
قطعه شماره 101 : رسم و آیین پادشاهان است
قطعه شماره 102 : نشانِ آخر عهد و زوال ملک وی است
قطعه شماره 103 : آن که در حضرت بی چون تو قربی دارد
قطعه شماره 104 : دامن آلوده اگر خود همه حکمت گوید
قطعه شماره 105 : آدمی‌سان و نیک محضر باش
قطعه شماره 106 : تا نگویی که عاملان حریص
قطعه شماره 107 : رحمت صفت خدای باقی ست
قطعه شماره 108 : هیچ فرصت ورای آن مَطَلَب
قطعه شماره 109 : الحق امنای مال ایتام
قطعه شماره 110 : ناکسان را فراستی ست عظیم
قطعه شماره 111 : امیر ما عسل از دست خلق می‌نخورد
قطعه شماره 112 : چه گنجها بنهادند و دیگری برداشت
قطعه شماره 113 : خواهی از دشمن نادان که گزندت نرسد
قطعه شماره 114 : متکلف به نغمه در قرآن
قطعه شماره 115 : مرغ جایی که علف بیند و چیند گردد
قطعه شماره 116 : هزار سال به امید تو توانم بود
قطعه شماره 117 : هر که بر روی زمین مهلت عیشی دارد
قطعه شماره 118 : اگر ملازم خاک در کسی باشی
قطعه شماره 119 : نگر تا نبینی ز ظلم شهی
قطعه شماره 120 : روز قالی فشاندن است امروز
قطعه شماره 121 : گر خردمند از اوباش جفایی بیند
قطعه شماره 122 : کوه عنبر نشسته بر زنخش
قطعه شماره 123 : هر که بینی مراد و راحت خویش
قطعه شماره 124 : به سمع خواجه رسانید اگر مجال بود
قطعه شماره 125 : ناگهان بانگ در سرای افتد
قطعه شماره 126 : یارب این نامه سیه کرده ی بی فایده عمر
قطعه شماره 127 : حقیقت است که دانا سرای عاریتی
قطعه شماره 128 : سفینه ی حکمیات و نظم و نثر لطیف
قطعه شماره 129 : نه آدمی ست که در خرمی و مجموعی
قطعه شماره 130 : روز گم گشتن فرزند مقادیر قضا
قطعه شماره 131 : صانع نقشبند بی مانند
قطعه شماره 132 : یکی نصیحت درویش‌وار خواهم کرد
قطعه شماره 133 : ای غره به رحمت خداوند
قطعه شماره 134 : بندگان را ز حد به در منواز
ر :
قطعه شماره 135 : بود در خاطرم که یک چندی
قطعه شماره 136 : برای ختم سخن دست بر دعا داریم
قطعه شماره 137 : به قفل و پره ی زرین همی توان بستن
قطعه شماره 138 : بردند پیمبران و پاکان
قطعه شماره 139 : حدیث وقف به جایی رسید در شیراز
قطعه شماره 140 : چو رنج برنتوانی گرفتن از رنجور
قطعه شماره 141 : خداوند کشور خطا می‌کند
قطعه شماره 142 : عنکبوت ضعیف نتواند
قطعه شماره 143 : فریاد پیرزن که برآید ز سوز دل
قطعه شماره 144 : نگین ختم رسالت پیمبر عربی
قطعه شماره 145 : هاونا گفتم از چه می‌نالی
قطعه شماره 146 : هر که خیری کرد و موقوفی گذاشت
قطعه شماره 147 : هر که مشهور شد به بی‌ادبی
قطعه شماره 148 : تو آن نه‌ای که به جور از تو روی برپیچند
قطعه شماره 149 : گر بشنوی نصیحت مردان به گوش دل
قطعه شماره 150 : دل منه بر جهان که دور بقا
ز :
قطعه شماره 151 : جزای نیک و بد خلق با خدای انداز
قطعه شماره 152 : گروهی از سر بی‌مغز بی خبر گویند
قطعه شماره 153 : هر چه می‌کرد با ضعیفان دزد
قطعه شماره 154 : پدر که جان عزیزش به لب رسید چه گفت
ش :
قطعه شماره 155 : ملکداری با دیانت باید و فرهنگ و هوش
قطعه شماره 156 : پادشاهان پاسبانانند مر درویش را
قطعه شماره 157 : بس ای غلام بدیع‌الجمال شیرین‌کار
قطعه شماره 158 : آن پریروی که از مرد و زن و پیر و جوان
قطعه شماره 159 : پروردگار خلق خدایی به کس نداد
قطعه شماره 160 : دل مبند ای حکیم بر دنیا
قطعه شماره 161 : حسن عنوان چنان که معلوم است
قطعه شماره 162 : شجرِ مُقل در بیابانها
قطعه شماره 163 : ای که دانش به مردم آموزی
قطعه شماره 164 : دوش مرغی به صبح می‌نالید
قطعه شماره 165 : مشمّر برد ملک آن پادشاه
ک :
قطعه شماره 166 : مگسی گفت عنکبوتی را
گ :
قطعه شماره 167 : پیدا شود که مرد کدام است و زن کدام
قطعه شماره 168 : دشمنت خود مباد و گر باشد
ل :
قطعه شماره 169 : چنان که مشرق و مغرب به هم نپیوندند
قطعه شماره 170 : خواجه تشریفم فرستادی و مال
قطعه شماره 171 : کسان که تلخی حاجت نیازموده ستند
قطعه شماره 172 : به مرگ خواجه فلان هیچ گم نگشت جهان
م :
قطعه شماره 173 : خطاب حاکم عادل مثال باران است
قطعه شماره 174 : ضرورت است که آحاد را سری باشد
قطعه شماره 175 : مراد و مطلب دنیا و آخرت نبرد
قطعه شماره 176 : طبیب و تجربت سودی ندارد
قطعه شماره 177 : مرا به صورت شاهد نظر حلال بود
قطعه شماره 178 : مردکی غرقه بود در جیحون
قطعه شماره 179 : من این نامه که اکنون می‌نویسم
قطعه شماره 180 : چو دوستان تو را بر تو دل بیازارم
قطعه شماره 181 : سگی شکایت ایام با کسی می‌کرد
قطعه شماره 182 : نظر که با همه داری به چشم بخشایش
قطعه شماره 183 : آن ستمدیده ندیدی که به خونخواره چه گفت
قطعه شماره 184 : خلق در ملک خدای از همه جنسی باشد
ن :
قطعه شماره 185 : گر بدانستی که خواهد مرد ناگه در میان
قطعه شماره 186 : اگر گویندش اندر نار جاوید
قطعه شماره 187 : شبی خواهم که پنهانت بگویم
قطعه شماره 188 : نکویی با بدان کردن وبال است
قطعه شماره 189 : یارب تو هر چه بهتر و نیکوترش بده
قطعه شماره 190 : پسران فلان سه بدبختند
قطعه شماره 191 : خدایا فضل کن گنج قناعت
قطعه شماره 192 : گدایان بینی اندر روز محشر
قطعه شماره 193 : چو می‌دانستی افتادن به ناچار
قطعه شماره 194 : صبر بر قسمت خدا کردن
قطعه شماره 195 : هزار بوسه دهد بت‌پرست بر سنگی
قطعه شماره 196 : کسی ملامتم از عشق روی او می‌کرد
قطعه شماره 197 : هر بد که به خود نمی‌پسندی
قطعه شماره 198 : هان ای نهاده تیر جفا در کمان حکم
قطعه شماره 199 : چند گویی که مهر از او بردار
و :
قطعه شماره 200 : بر آن گلیم سیاهم حسد همی آید
قطعه شماره 201 : دوران ملک ظالم و فرمان قاطعش
قطعه شماره 202 : گفتم به ره ببینم و دامن بگیرمش
قطعه شماره 203 : نه نیکان را بد افتاده ست هرگز
ه :
قطعه شماره 204 : زمان ضایع مکن در علم صورت
قطعه شماره 205 : جامع هفت چیز در یک روز
ی :
قطعه شماره 206 : تا تو فرمان نبری خلق به فرمان نروند
قطعه شماره 207 : چنان زندگانی کن ای نیکرای
قطعه شماره 208 : نخواهی کز بزرگان جور بینی
قطعه شماره 209 : امید عافیت آن گه بود موافق عقل
قطعه شماره 210 : خداوندان نعمت را کرم هست
قطعه شماره 211 : طبیبی را حکایت کرد پیری
قطعه شماره 212 : ضمیر مصلحت اندیش هر چه پیش آید
قطعه شماره 213 : مرا گر صاحب دیوان اعلی
قطعه شماره 214 : وه که چه آزار بود من از مهر تو
قطعه شماره 215 : بشنو از من سخنی حق پدر فرزندی
قطعه شماره 216 : رحم الله معشر الماضین
قطعه شماره 217 : نجس ار پیرهن شبلی و معروف بپوشد
قطعه شماره 218 : خواستم تا زحلی گویمت از روی قیاس
قطعه شماره 219 : دامن جامه که در خار مغیلان بگرفت
قطعه شماره 220 : غماز را به حضرت سلطان که راه داد
قطعه شماره 221 : اگر ممالک روی زمین به دست آری
قطعه شماره 222 : ای پسندیده حیف بر درویش
قطعه شماره 223 : شنیده‌ام که فقیهی به دشتوانی گفت
قطعه شماره 224 : گر از خراج رعیت نباشدت باری
قطعه شماره 225 : دیگران در ریاضتند و نیاز
قطعه شماره 226 : هر کجا خط مشکلی بکشند
قطعه شماره 227 : آن مکن در عمل که در عزلت
قطعه شماره 228 : مکافات بدی کردن حلال است
قطعه شماره 229 : دوش در سلک صحبتی بودم
قطعه شماره 230 : ز لوح روی کودک بر توان خواند
قطعه شماره 231 : بس دست دعا بر آسمان بود
قطعه شماره 232 : حاجت خلق از در خدای برآید
قطعه شماره 233 : نظر کردم به چشم رای و تدبیر
قطعه شماره 234 : بی‌هنر را دیدنِ صاحب هنر
قطعه شماره 235 : نبایدت که پریشان شود قواعد ملک
قطعه شماره 236 : ای طفل که دفع مگس از خود نتوانی
قطعه شماره 237 : خرم تن آن که نام نیکش
قطعه شماره 238 : مقابلت نکند با حجر به پیشانی
قطعه شماره 239 : نظر به چشم ارادت مکن به صورت دنیا
قطعه شماره 240 : یاران کجاوه غم ندارند
قطعه شماره 241 : چو بندگان کمر بسته شرط خدمت را
قطعه شماره 242 : ای که گر هر سر موییت زبانی دارد
قطعه شماره 243 : از من بگوی شاه رعیت نواز را
قطعه شماره 244 : هر دم زبان مرده همی گوید این سخن
پایان اشعار این بخش
