در این بخش ” رباعی های رهی معیری ” نوشته شده است.
فهرست رباعیات به ترتیب حروف الفبا – حرف آخر قافیه یا ردیف –
برای خواندن هر شعر ، روی آن کلیک کنید :
شعر شماره ۱ : دانستی اگر سوز شبانروز مرا
شعر شماره ۲ : ای جلوه ی برق آشیان سوز تو را
شعر شماره ۳ : ای ناله چه شد در دل او تاثیرت
شعر شماره ۴ : آن را که جفاجوست نمی باید خواست
شعر شماره ۵ : گردون مرا ز محنت هستی رها نخواست
شعر شماره ۶ : آن دوست، که ناکامی ما خواسته است
شعر شماره ۷ : چشم یاری داشتن از دشمنان بیهوده است
شعر شماره ۸ : هر لاله ی آتشین، دل سوخته ای است
شعر شماره ۹ : نیست سری کز تو پرآشوب نیست
شعر شماره ۱۰ : در عشق تو پروای بداندیشم نیست
شعر شماره ۱۱ : گلبرگ به نرمی چو بر و دوش تو نیست
شعر شماره ۱۲ : داریم دلی صاف تر از سینه صبح
شعر شماره ۱۳ : زنجیر طلایی تو ای گنج مراد
شعر شماره ۱۴ : هر گل که به طرف گلستان می خندد
شعر شماره ۱۵ : می از کف آن زهره جبین می ریزد
شعر شماره ۱۶ : دردا که بهار عیش ما آخر شد
شعر شماره ۱۷ : تا دل شکنی، شیوه ی آمال تو شد
شعر شماره ۱۸ : کاش امشبم آن شمع طرب میآمد
شعر شماره ۱۹ : مستان خرابات ز خود بی خبرند
شعر شماره ۲۰ : جانم به فغان چو مرغ شب می آید
شعر شماره ۲۱ : آسودگی از محن ندارد مادر
شعر شماره ۲۲ : مسعود که یافت عز و جاه از لاهور
شعر شماره ۲۳ : آن یار که عشق او بود یارم و بس
شعر شماره ۲۴ : ساز کرد آن دانشی مرد سخندان ساز دانش
شعر شماره ۲۵ : از ظلم حذر کن، اگرت باید ملک
شعر شماره ۲۶ : تا دیده و دل جانب او دوخته ام
شعر شماره ۲۷ : امشب که رخ از لاله برافروخته ام
شعر شماره ۲۸ : بی روی تو گشت لاله گون مردم چشم
شعر شماره ۲۹ : از آتش دل، شمع طرب را مانم
شعر شماره ۳۰ : ای بی خبر از محنت روزافزونم
شعر شماره ۳۱ : چون ماه نو از حلقه به گوشان توایم
شعر شماره ۳۲ : ماییم که در پای تو چون خاک رهیم
شعر شماره ۳۳ : خم گشت به لعلگون شراب آبستن
شعر شماره ۳۴ : احوال دل آن زلف دو تا داند و من
شعر شماره ۳۵ : ماییم و دلی نهفته غم ها در او
شعر شماره ۳۶ : کو همنفسی که بوی درد آید از او؟
شعر شماره ۳۷ : نیلگون چشم فریب انگیز رنگ آمیز تو
شعر شماره ۳۸ : ای روی تو گلگون ز می ناب شده
شعر شماره ۳۹ : یا عافیت از چشم فسون سازم ده
شعر شماره ۴۰ : گرمی ندهد باده ی ناب ای ساقی
شعر شماره ۴۱ : ای ماه به چشم اشکبارم رحمی
شعر شماره ۴۲ : آمد بر من نگار خوی کرده ز می
شعر شماره ۴۳ : ای دل اگر آن روی بهشتی بینی
شعر شماره ۴۴ : گل نیست چنین سرکش و رعنا که تویی
پایان اشعار این بخش