نیست سری کز تو پرآشوب نیست

رهی معیری – رباعی شماره ۱۶ در سوگ صبحی(۱) دردا که بهار عیش ما آخر شد دوران گل از باد فنا آخر شد شب طی

رهی معیری – رباعی شماره ۴۳ فراد ای دل اگر آن روی بهشتی بینی چون خار به پای گلرخان ننشینی باشد به کرشمه خسرو نوش

رهی معیری – رباعی شماره ۳۵ سر سودایی ماییم و دلی نهفته غم ها در او خون موج زند چون دل مینا در او یک

رهی معیری – رباعی شماره ۳۰ جدایی ای بی خبر از محنت روزافزونم دانم که ندانی از جدایی چونم باز آی که سرگشته تر از