ادبستان شعر پارسی تارنمایی ویژه ی شعر و ادب
در این بخش ” قطعه های رهی معیری ” نوشته شده است.
برای خواندن هر شعر ، روی آن کلیک کنید :
شعر شماره ۱ : سحر به دامن کهسار، لاله گفت به سنگ
شعر شماره ۲ : آن نواساز نو آیین چو شود نغمه سرای
شعر شماره ۳ : حادثات فلکی چون نه به دست من و توست
شعر شماره ۴ : سخنورا، سخنی ساز کن ستاره شکوه
شعر شماره ۵ : دل تو را دادم چو دیدم روی تو
شعر شماره ۶ : تو ای آتشین زهره کز تابناکی
شعر شماره ۷ : ثریای فيروزه گون چشم من
شعر شماره ۸ : بی تو ای گل در این شام تاری
شعر شماره ۹ : خویشتن داری و خموشی را
شعر شماره ۱۰ : چون که دلداده ی نخستم دید
شعر شماره ۱۱ : رهی به گونه ی چون لاله ی برگ غره مباش
شعر شماره ۱۲ : اگر ز هر خس و خاری فراکشی دامن
شعر شماره ۱۳ : موی سپید ، آیت پیری است در جهان
شعر شماره ۱۴ : گفتم این چشم جاودانه ی تو
شعر شماره ۱۵ : من نگویم ترک آیین مروت کن ولی
شعر شماره ۱۶ : سراینده ای پیش داننده ای
شعر شماره ۱۷ : از فتنه پریشان نشود هر که پناهی
شعر شماره ۱۸ : مباش جان پدر غافل از مقام پدر
شعر شماره ۱۹ : فتاد گوهر یکتای من به دست رقیب
شعر شماره ۲۰ : دوش چشمت به خواب غفلت بود
شعر شماره ۲۱ : در دام حادثات ز کس یاوری مجوی
شعر شماره ۲۲ : فقیر کوری با گیتی آفرین می گفت :
شعر شماره ۲۳ : ای پوشکین درود فرستم تو را درود
شعر شماره ۲۴ : درون کلبه ی تنگی شبانگاه
شعر شماره ۲۵ : دوران روزگار دهد پند مرد را
شعر شماره ۲۶ : فغان که آتش کین آشیان ما را سوخت
شعر شماره ۲۷ : اعرابئی به دجله کنار از قضای چرخ
شعر شماره ۲۸ : هر چه کمتر شود فروغ حیات
شعر شماره ۲۹ : پاس ادب به حد کفایت نگاه دار
شعر شماره ۳۰ : یاری از ناکسان امید مدار
شعر شماره ۳۱ : عمری از جور چرخ مینا رنگ
شعر شماره ۳۲ : دیگران از صدمه ی اعدا همی نالند و من
شعر شماره ۳۳ : عزم وداع کرد جوانی ز روستای
شعر شماره ۳۴ : تو ای بی بها شاخک شمعدانی
شعر شماره ۳۵ : جان بابا، هر شب این دیوانه دل
شعر شماره ۳۶ : آن شنیدستم که در میدان کورس
شعر شماره ۳۷ : آن لاله نام لاله فروش، از دو زلف خود
شعر شماره ۳۸ : بهر تو اين خجسته کتاب آورد نشاط
شعر شماره ۳۹ : حمید، تازه جوان و شکفته رو شده است
شعر شماره ۴۰ : بهر گشایش پل دختر وزیر راه
شعر شماره ۴۱ : ای باغبان طرفه که خواهی به دست عدل
شعر شماره ۴۲ : ای دلیران تیغ خونبار از میان باید گرفت
شعر شماره ۴۳ : بعد از این دشت و دمن رشک جنان خواهد شد
شعر شماره ۴۴ : چون مساعد نیست ساعد بهر نفط
شعر شماره ۴۵ : خائنین اهل وطن را مایه دردسرند
شعر شماره ۴۶ : زنده باد آن کس که هست از جان هوادار وطن
شعر شماره ۴۷ : سیل آشوب، روان گشت به کاشانه ی ما
شعر شماره ۴۸ : مار اگر گوید که مورم، بشنو و باور مکن
شعر شماره ۴۹ : مستیم و خرابیم ز پیمانه ی دشتی
شعر شماره ۵۰ : نه من پرستش روی نکو نمایم و بس
شعر شماره ۵۱ : هر که را بر سر ز سودای وطن افسر بود
پایان اشعار این بخش
