قطعات رهی معیری

در این بخش ” قطعه های رهی معیری ” نوشته شده است.

برای خواندن هر شعر ، روی آن کلیک کنید :

 

شعر شماره ۱ : سحر به دامن کهسار، لاله گفت به سنگ

شعر شماره ۲ : آن نواساز نو آیین چو شود نغمه سرای

شعر شماره ۳ : حادثات فلکی چون نه به دست من و توست

شعر شماره ۴ : سخنورا، سخنی ساز کن ستاره شکوه

شعر شماره ۵ : دل تو را دادم چو دیدم روی تو

شعر شماره ۶ : تو ای آتشین زهره کز تابناکی

شعر شماره ۷ : ثریای فيروزه گون چشم من

شعر شماره ۸ : بی تو ای گل در این شام تاری

شعر شماره ۹ : خویشتن داری و خموشی را

شعر شماره ۱۰ : چون که دلداده ی نخستم دید

شعر شماره ۱۱ : رهی به گونه ی چون لاله ی برگ غره مباش

شعر شماره ۱۲ : اگر ز هر خس و خاری فراکشی دامن

شعر شماره ۱۳ : موی سپید ، آیت پیری است در جهان

شعر شماره ۱۴ : گفتم این چشم جاودانه ی تو

شعر شماره ۱۵ : من نگویم ترک آیین مروت کن ولی

شعر شماره ۱۶ : سراینده ای پیش داننده ای

شعر شماره ۱۷ : از فتنه پریشان نشود هر که پناهی

شعر شماره ۱۸ : مباش جان پدر غافل از مقام پدر

شعر شماره ۱۹ : فتاد گوهر یکتای من به دست رقیب

شعر شماره ۲۰ : دوش چشمت به خواب غفلت بود

شعر شماره ۲۱ : در دام حادثات ز کس یاوری مجوی

شعر شماره ۲۲ : فقیر کوری با گیتی آفرین می گفت :

شعر شماره ۲۳ : ای پوشکین درود فرستم تو را درود

شعر شماره ۲۴ : درون کلبه ی تنگی شبانگاه

شعر شماره ۲۵ : دوران روزگار دهد پند مرد را

شعر شماره ۲۶ : فغان که آتش کین آشیان ما را سوخت

شعر شماره ۲۷ : اعرابئی به دجله کنار از قضای چرخ

شعر شماره ۲۸ : هر چه کمتر شود فروغ حیات

شعر شماره ۲۹ : پاس ادب به حد کفایت نگاه دار

شعر شماره ۳۰ : یاری از ناکسان امید مدار

شعر شماره ۳۱ : عمری از جور چرخ مینا رنگ

شعر شماره ۳۲ : دیگران از صدمه ی اعدا همی نالند و من

شعر شماره ۳۳ : عزم وداع کرد جوانی ز روستای

شعر شماره ۳۴ : تو ای بی بها شاخک شمعدانی

شعر شماره ۳۵ : جان بابا، هر شب این دیوانه دل

شعر شماره ۳۶ : آن شنیدستم که در میدان کورس

شعر شماره ۳۷ : آن لاله نام لاله فروش، از دو زلف خود

شعر شماره ۳۸ : بهر تو اين خجسته کتاب آورد نشاط

شعر شماره ۳۹ : حمید، تازه جوان و شکفته رو شده است

شعر شماره ۴۰ : بهر گشایش پل دختر وزیر راه

شعر شماره ۴۱ : ای باغبان طرفه که خواهی به دست عدل

شعر شماره ۴۲ : ای دلیران تیغ خونبار از میان باید گرفت

شعر شماره ۴۳ : بعد از این دشت و دمن رشک جنان خواهد شد

شعر شماره ۴۴ : چون مساعد نیست ساعد بهر نفط

شعر شماره ۴۵ : خائنین اهل وطن را مایه دردسرند

شعر شماره ۴۶ : زنده باد آن کس که هست از جان هوادار وطن

شعر شماره ۴۷ : سیل آشوب، روان گشت به کاشانه ی ما

شعر شماره ۴۸ : مار اگر گوید که مورم، بشنو و باور مکن

شعر شماره ۴۹ : مستیم و خرابیم ز پیمانه ی دشتی

شعر شماره ۵۰ : نه من پرستش روی نکو نمایم و بس

شعر شماره ۵۱ : هر که را بر سر ز سودای وطن افسر بود

پایان اشعار این بخش