در این بخش ” غزل های ناتمام رهی معیری ” نوشته شده است.
برای خواندن هر شعر ، روی آن کلیک کنید :
شعر شماره ۱ : کردم ز ناله منع دل زار خويش را
شعر شماره ۲ : نه اشکی، تا که ره بندد ز پیش، آن آتشین خو را
شعر شماره ۳ : یکسان گذشت در سیهی صبح و شام ما
شعر شماره ۴ : اشک من گوهر یکتای من است
شعر شماره ۵ : همچو گل سینه ام از آتش دل سوخته است
شعر شماره ۶ : گر وفا دور از تو شد ای خرمن گل، دور نیست
شعر شماره ۷ : هنوز گردش چشمی نبرده از هوشت
شعر شماره ۸ : به کوی وفا می برد باد صبح
شعر شماره ۹ : دست ار دهد به پای گل و لاله مست باش
شعر شماره ۱۰ : گرنه در پرده دری خوی سحر دارد اشک
شعر شماره ۱۱ : تا یافتم خبر ز فریبنده خوی گل
شعر شماره ۱۲ : ما باده پرستان غم بیهوده نداریم
شعر شماره ۱۳ : نیست جز این شیوه ی چشم فریب انگیز او
شعر شماره ۱۴ : نوبهار آمد، بزن دستی به دامان گلی
شعر شماره ۱۵ : نگشتی صيد گیسویی پریشانی نمی دانی
پایان اشعار این بخش