تا یافتم خبر ز فریبنده خوی گل

رهی معیری – غزلیات ناتمام شماره ۸ سیه چشم   به کوی وفا می برد باد صبح پیام از دل ناشکیبای من سیه کرده چون

رهی معیری – غزلیات ناتمام شماره ۱۰ اشک گرنه در پرده دری خوی سحر دارد اشک پرده از راز نهانم ز چه بردارد اشک؟ شد

رهی معیری – غزلیات ناتمام شماره ۵ خانه سوزی   همچو گل سینه ام از آتش دل سوخته است خانه سوزی صفت آتش افروخته است

رهی معیری – غزلیات ناتمام شماره ۳ انتقام   یکسان گذشت در سیهی صبح و شام ما لبخند آفتاب ندیده است بام ما ما را