ورود-ثبت نام

قصاید عنصری بلخی

در این بخش ” قصاید عنصری بلخی ” نوشته شده است.

 

برای خواندن هر شعر ، روی آن کلیک کنید :

شعر شماره ۱ : چنان باشد بر او عاشق جمالا

شعر شماره ۲ : دل مرا عجب آید همی ز کار هوا

شعر شماره ۳ : هر سوالی کز آن لب سیراب

شعر شماره ۴ : سده جشن ملوک نامدار است

شعر شماره ۵ : بت که بتگر کندش دلبر نیست

شعر شماره ۶ : تا همی جولان زلفش گرد لالستان بود

شعر شماره ۷ : باد نورزی همی در بوستان بتگر شود

شعر شماره ۸ : ماه رخسارش همی در غالیه پنهان شود

شعر شماره ۹ : چنان بماند شمشیر خسروان آثار

شعر شماره ۱۰ : ز عشق خویش مگر زلف یار بر رخسار

شعر شماره ۱۱ : منقش عالمی فردوس کردار

شعر شماره ۱۲ : به از عید نشناسم از روزگار

شعر شماره ۱۳ : چهار پایی کش پیکر از هنر هموار

شعر شماره ۱۴ : بهار زینت باغی نه باغ بلکه بهار

شعر شماره ۱۵ : از دیدن و بسودن رخسار و زلف یار

شعر شماره ۱۶ : ار نه مشکست از چه معنی شد سر زلفین یار

شعر شماره ۱۷ : ایا شنیده هنرهای خسروان به خبر

شعر شماره ۱۸ : نوروز فراز آمد و عیدش به اثر بر

شعر شماره ۱۹ : دو چیز است رخساره و زلف دلبر

شعر شماره ۲۰ : چگونه برخورم از وصل آن بت دلبر

شعر شماره ۲۱ : گه آن آراسته زلفش زره گردد گهی چنبر

شعر شماره ۲۲ : پدید آرد آن سرو بیجاده بر

شعر شماره ۲۳ : رامش افزای باد و نیک اختر

شعر شماره ۲۴ : گر از عشقش دلم باشد همیشه زیر بار اندر

شعر شماره ۲۵ : اگر چه کار خرد عبرت است سرتاسر

شعر شماره ۲۶ : عارضش را جامه پوشیده است نیکویی و فر

شعر شماره ۲۷ : ای پری روی آدمی پیکر

شعر شماره ۲۸ : بدان ماند که یزدان کرو گر

شعر شماره ۲۹ : مراد عالم و شاه زمین و گنج هنر

شعر شماره ۳۰ : غنودستند بر ماه منور

شعر شماره ۳۱ : نگر به لاله و طبع بهار رنگ پذیر

شعر شماره ۳۲ : اگر به تیر مه از جامه بیش باید تیر

شعر شماره ۳۳ : جمال لفظ فزای و کمال معنی گیر

شعر شماره ۳۴ : نگاری که بد پرنیان طیلسانش

شعر شماره ۳۵ : مهرگان آمد گرفته فالش از نیکی مثال

شعر شماره ۳۶ : خدایگان خراسان و آفتاب کمال

شعر شماره ۳۷ : امید نیکی و تاج ملوک و صدر کرام

شعر شماره ۳۸ : آن زلف سرافکنده بر آن عارض خرم

شعر شماره ۳۹ : نوروز بزرگ آمد و آرایش عالم

شعر شماره ۴۰ : گفتم نشان ده از دهن  تنگ دلستان

شعر شماره ۴۱ : بدان گردیست آن سیمین زنخدان

شعر شماره ۴۲ : قویست دین محمد به آیت فرقان

شعر شماره ۴۳ : همی روم به مراد و همی زیم به امان

شعر شماره ۴۴ : گل نوشکفته است و سرو روان

شعر شماره ۴۵ : چون تن به جان و به دانش دل و به عقل روان

شعر شماره ۴۶ : به فال نیک و به فرخنده روزگار جهان

شعر شماره ۴۷ : توانگری و بزرگی و کام دل به جهان

شعر شماره ۴۸ : چیست آن آبی چو آتش و آهنی چون پرنیان

شعر شماره ۴۹ : فرو شکن تو مرا پشت و زلف بر مشکن

شعر شماره ۵۰ : خدایگان بزرگ آفتاب ملک زمن

شعر شماره ۵۱ : بخار دریا بر اورمزد و فروردین

شعر شماره ۵۲ : چو آفرید بتا روی تو ز دوده خدای

شعر شماره ۵۳ : گل خندان خجل گردد بهاری

شعر شماره ۵۴ : ای جهان را دیدن روی تو فال مشتری

شعر شماره ۵۵ : ایا شکسته سر زلف ترک کاشغری

شعر شماره ۵۶ : چو جای داد بود پادشاه دادگری

شعر شماره ۵۷ : شه مشرق و شیر زابلستانی

شعر شماره ۵۸ : ای شکسته زلف یار از بس که تو دستان کنی

پایان اشعار این بخش

 

نویسندگان :

نویسندگان :

امین پیرانی - حامد پیری

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *