در این بخش ” رباعیات عنصری بلخی ” نوشته شده است.
برای خواندن هر شعر ، روی آن کلیک کنید :
شعر شماره ۱ : من گفت نیارم که تو ماهی صنما
شعر شماره ۲ : گل بر رخ توست و چشم من غرقه به آب
شعر شماره ۳ : چون می گذرد کار چه آسان و چه سخت
شعر شماره ۴ : ابروت به زه کرده کمان آمد راست
شعر شماره ۵ : شنگرف چکانیده تو را بر شکر است
شعر شماره ۶ : آن زلف که او به بوی مرزنگوش است
شعر شماره ۷ : از مشک نگر که لاله بنگاه گرفت
شعر شماره ۸ : کی عیب سر زلف بت از کاستن است
شعر شماره ۹ : گفتم صنما دلم تو را جویانست
شعر شماره ۱۰ : بشکفته گلیست بر رخ فرخ دوست
شعر شماره ۱۱ : آفاق به پای آه ما فرسنگیست
شعر شماره ۱۲ : رخسار تو را لاله و گل بار که داد
شعر شماره ۱۳ : ای ماه سخنگوی من ای حور نژاد
شعر شماره ۱۴ : از بوسه تو مرده با روان تانی کرد
شعر شماره ۱۵ : جام از لب تو گونه ی مرجان گیرد
شعر شماره ۱۶ : بت خوبی از آن بت حصاری گیرد
شعر شماره ۱۷ : چون باد بر آن زلف عبیری گیرد
شعر شماره ۱۸ : آن لب نمزم گرچه مرا آن سازد
شعر شماره ۱۹ : گفتم چشمم ز بس کزو خون آمد
شعر شماره ۲۰ : زلف تو کمندیست همه حلقه و بند
شعر شماره ۲۱ : تا نسرایی سخن دهانت نبود
شعر شماره ۲۲ : تا در دو جهان قضای معبود بود
شعر شماره ۲۳ : حورات نخوانم که تو را عار بود
شعر شماره ۲۴ : چون نار رخی ز نور پر مایه که دید
شعر شماره ۲۵ : از مشک حصار گل خودروی که دید
شعر شماره ۲۶ : آمد بر من، که؟ یار، کی؟ وقت سحر
شعر شماره ۲۷ : ای سرو روان و بار آن سرو قمر
شعر شماره ۲۸ : سیمین بر تو سنگ بپوشد به سمور
شعر شماره ۲۹ : شاه حبش است زلفت ای بدر منیر
شعر شماره ۳۰ : ای شب نکنی اینهمه پرخاش که دوش
شعر شماره ۳۱ : چون بگشایی به خنده آن چشمه ی نوش
شعر شماره ۳۲ : سه چیز ببرد از سه چیز تو مثال
شعر شماره ۳۳ : خورشید خراسان و خدیو زابل
شعر شماره ۳۴ : هم غالیه زلفینی و هم سیم اندام
شعر شماره ۳۵ : گفتم صنما پیشه ی تو ؟ گفت ستم
شعر شماره ۳۶ : من صورت تو بدیده اندر دارم
شعر شماره ۳۷ : گفتم که چه نامی ای پسر ؟ گفتا غم
شعر شماره ۳۸ : خوش خو دارم به کار بدخو چه کنم
شعر شماره ۳۹ : گفتم که چرا چو ابر خونبارانم
شعر شماره ۴۰ : دیدار به دل فروخت نفروخت گران
شعر شماره ۴۱ : در هجر تو کس پای ندارد جز من
شعر شماره ۴۲ : سیب و گل و سیم دارد آن دلبر من
شعر شماره ۴۳ : باید که تو اینقدر بدانی به یقین
شعر شماره ۴۴ : ای تیره شده آب به جوی تو ز تو
شعر شماره ۴۵ : آمد به سمرقند شه از رغم عدو
شعر شماره ۴۶ : منگر تو بدو تا نشود دلت از راه
شعر شماره ۴۷ : از چهره و حسنشان همی تابد ماه
شعر شماره ۴۸ : گفتم چشمم کرد به زلف تو نگاه
شعر شماره ۴۹ : چون مهره به روی تخته نردیم همه
شعر شماره ۵۰ : ای ماه به روی لاله رنگ آمده ای
شعر شماره ۵۱ : ای رخ نه رخی که لاله ی سیرابی
شعر شماره ۵۲ : اندر شکن زلف مرا بربستی
شعر شماره ۵۳ : بر شست دو زلف حلقه بست آوردی
شعر شماره ۵۴ : بر لاله ز مشک زلف را گاه زدی
شعر شماره ۵۵ : گر زلف تو را رخ تو منزل نشدی
شعر شماره ۵۶ : گر زلف تو سال و ماه لرزان بودی
شعر شماره ۵۷ : بر زلف مگر تهمت ناحق داری
شعر شماره ۵۸ : رو پاکتر از ضمیر صادق داری
شعر شماره ۵۹ : شمشاد قد و نوش لب و عاج بری
شعر شماره ۶۰ : خوبی ز رخ تو بر گرفته است پری
شعر شماره ۶۱ : از حور بتی چون تو نزاید پسری
شعر شماره ۶۲ : فریاد کنم زان سر زلف تو بسی
شعر شماره ۶۳ : بر چهره ی خوبت آفرین کرده کسی
شعر شماره ۶۴ : ای کاش من آن دو زلف عنبر برمی
شعر شماره ۶۵ : چون برپایی به سرو سیمین مانی
شعر شماره ۶۶ : ای روی تو چشم حسن را بینایی
پایان اشعار این بخش