در این بخش ، اشعار کتاب ” رموز بیخودی ” اقبال لاهوری نوشته شده است .
برای خواندن هر شعر ، روی آن کلیک کنید :
شعر شماره ۱ : ای تو را حق خاتم اقوام کرد
شعر شماره ۲ : فرد را ربط جماعت رحمت است
شعر شماره ۳ : از چه رو بربسته ربط مردم است
شعر شماره ۴ : در جهان کیف و کم گردید عقل
شعر شماره ۵ : مرگ را سامان ز قطع آرزوست
شعر شماره ۶ : سر حق تیر از لب سوفار گفت
شعر شماره ۷ : شاه عالمگیر گردون آستان
شعر شماره ۸ : تارک آفل براهیم خلیل
شعر شماره ۹ : بود انسان در جهان انسان پرست
شعر شماره ۱۰ : شد اسیر مسلمی اندر نبرد
شعر شماره ۱۱ : بود معماری ز اقلیم خجند
شعر شماره ۱۲ : هر که پیمان با هوالموجود بست
شعر شماره ۱۳ : جوهر ما با مقامی بسته نیست
شعر شماره ۱۴ : آنچنان قطع اخوت کرده اند
شعر شماره ۱۵ : در بهاران جوش بلبل دیده ای
شعر شماره ۱۶ : ملتی را رفت چون آیین ز دست
شعر شماره ۱۷ : عهد حاضر فتنه ها زیر سر است
شعر شماره ۱۸ : در شریعت معنی دیگر مجو
شعر شماره ۱۹ : سائلی مثل قضای مبرمی
شعر شماره ۲۰ : می گشایم عقده از کار حیات
شعر شماره ۲۱ : با تو آموزم زبان کائنات
شعر شماره ۲۲ : ای که با نادیده پیمان بسته ای
شعر شماره ۲۳ : کودکی را دیدی ای بالغ نظر
شعر شماره ۲۴ : نغمه خیز از زخمه ی زن ساز مرد
شعر شماره ۲۵ : مریم از یک نسبت عیسی عزیز
شعر شماره ۲۶ : ای ردایت پرده ی ناموس ما
شعر شماره ۲۷ : من شبی صدیق را دیدم به خواب
شعر شماره ۲۸ : گر به الله الصمد دل بسته ای
شعر شماره ۲۹ : قوم تو از رنگ و خون بالاتر است
شعر شماره ۳۰ : مسلم چشم از جهان بربسته چیست؟
شعر شماره ۳۱ : ای ظهور تو شباب زندگی
پایان اشعار این بخش