ورود-ثبت نام

دیوان اشعار کسایی مروزی

در این بخش ” دیوان اشعار کسایی مروزی ” نوشته شده است .

برای خواندن هر شعر ، روی آن کلیک کنید :

 

شعر شماره ۱ : باد صبا درآمد فردوس گشت صحرا

شعر شماره ۲ : چون سر من سپید دید بتم

شعر شماره ۳ : به شاهراه نیاز اندرون سفر مسگال

شعر شماره ۴ : هیچ نپذیری چون ز آل نبی باشد مرد

شعر شماره ۵ : به نوبهار جهان تازه گشت و خرم گشت

شعر شماره ۶ : جنازه ی تو ندانم کدام حادثه بود

شعر شماره ۷ : نرگس نگر، چگونه همی عاشقی کند

شعر شماره ۸ : آن کس که بر امیر در مرگ باز کرد

شعر شماره ۹ : نورد بودم، تا ورد من مُورَّد بود

شعر شماره ۱۰ : نانوردیم و خوار و این نه شگفت

شعر شماره ۱۱ : کمند زلف را ماند چو بر هم بافتن گیرد

شعر شماره ۱۲ : ای آنکه جز از شعر و غزل هیچ نخوانی

شعر شماره ۱۳ : آن خوشه های رز نگر آویخته سیاه

شعر شماره ۱۴ : به وقت دولت سامانیان و بلعمیان

شعر شماره ۱۵ : صبح آمد و علامت مصقول برکشید

شعر شماره ۱۶ : بگشای چشم و ژرف نگه کن به شنبلید

شعر شماره ۱۷ : کوی و جوی از تو کوثر و فردوس

شعر شماره ۱۸ : دو دیده ی من و از دیده اشک دیده ی من

شعر شماره ۱۹ : زاغ بیابان گزید خود به بیابان سزید

شعر شماره ۲۰ : از خضاب من و موی سیه کردن من

شعر شماره ۲۱ : نیلوفر کبود نگه کن میان آب

شعر شماره ۲۲ : دانم که هیچ کس نکند مرثیت مرا

شعر شماره ۲۳ : میانه ی دل من صورت تو بیخ زده ست

شعر شماره ۲۴ : مدحت کن و بستای کسی را که پیمبر

شعر شماره ۲۵ : قامت چون سرو روانش نگر

شعر شماره ۲۶ : تا تو آن خیش ببستی به سر اندر، پسرا

شعر شماره ۲۷ : بنفشه زار بپوشد روزگار به برف

شعر شماره ۲۸ : پیری مرا به زرگری افگند، ای شگفت

شعر شماره ۲۹ : ای خواجه ی مبارک بر بندگان شفیق

شعر شماره ۳۰ : به سیصد و چهل یک رسید نوبت سال

شعر شماره ۳۱ : شکفت لاله، تو زیغال بشکفان که همی

شعر شماره ۳۲ : از عمر نمانده ست بر من مگر آمرغ

شعر شماره ۳۳ : گل نعمتی است هدیه فرستاده از بهشت

شعر شماره ۳۴ : سرود گوی شد آن مرغک سرود سرای

شعر شماره ۳۵ : جوانی رفت و پنداری بخواهد کرد بدرودم

شعر شماره ۳۶ : هر چند در صناعت نقش و علوم شعر

شعر شماره ۳۷ : آبی، مگر چو من ز غم عشق زرد گشت

شعر شماره ۳۸ : عَصیب و گرده برون کن، وزو زَوَنج نورد

شعر شماره ۳۹ : فهم کن گر مومنی فضل امیرالمؤمنین

شعر شماره ۴۰ : نوروز و جهان چون بت نو آیین

شعر شماره ۴۱ : ای ز عکس رخ تو، آینه ماه

شعر شماره ۴۲ : دستش از پرده برون آمد چون عاج سپید

شعر شماره ۴۳ : ای آنکه تو را پیشه پرستیدن مخلوق

شعر شماره ۴۴ : بر پیلگوش قطره ی باران نگاه کن

شعر شماره ۴۵ : ای برکشیده منظره و کاخ تا سهیل

شعر شماره ۴۶ : برگشت چرخ با من بیچاره

شعر شماره ۴۷ : ای عمر خویش کرده به بیهودگی یله

شعر شماره ۴۸ : آس شدم زیر آسیای زمانه

شعر شماره ۴۹ : چرا این مردم دانا و زیرکسار و فرزانه

شعر شماره ۵۰ : به خدایی که آفرین کرده ست

شعر شماره ۵۱ : ای طبع سازوار، چه کردم تو را، چه بود

شعر شماره ۵۲ : از او بوی دزدیده کافور و عنبر

شعر شماره ۵۳ : به جام اندر تو پنداری روان است

شعر شماره ۵۴ : کفت گویی که کان گوهرستی

شعر شماره ۵۵ : از بهر که بایدت بدین سان شبگیر

پایان اشعار این بخش

نویسندگان :

نویسندگان :

امین پیرانی - حامد پیری

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *