در این بخش ” دیوان اشعار کسایی مروزی ” نوشته شده است .
برای خواندن هر شعر ، روی آن کلیک کنید :
شعر شماره 1 : باد صبا درآمد فردوس گشت صحرا
شعر شماره 2 : چون سر من سپید دید بتم
شعر شماره 3 : به شاهراه نیاز اندرون سفر مسگال
شعر شماره 4 : هیچ نپذیری چون ز آل نبی باشد مرد
شعر شماره 5 : به نوبهار جهان تازه گشت و خرم گشت
شعر شماره 6 : جنازه ی تو ندانم کدام حادثه بود
شعر شماره 7 : نرگس نگر، چگونه همی عاشقی کند
شعر شماره 8 : آن کس که بر امیر در مرگ باز کرد
شعر شماره 9 : نورد بودم، تا ورد من مُورَّد بود
شعر شماره 10 : نانوردیم و خوار و این نه شگفت
شعر شماره 11 : کمند زلف را ماند چو بر هم بافتن گیرد
شعر شماره 12 : ای آنکه جز از شعر و غزل هیچ نخوانی
شعر شماره 13 : آن خوشه های رز نگر آویخته سیاه
شعر شماره 14 : به وقت دولت سامانیان و بلعمیان
شعر شماره 15 : صبح آمد و علامت مصقول برکشید
شعر شماره 16 : بگشای چشم و ژرف نگه کن به شنبلید
شعر شماره 17 : کوی و جوی از تو کوثر و فردوس
شعر شماره 18 : دو دیده ی من و از دیده اشک دیده ی من
شعر شماره 19 : زاغ بیابان گزید خود به بیابان سزید
شعر شماره 20 : از خضاب من و موی سیه کردن من
شعر شماره 21 : نیلوفر کبود نگه کن میان آب
شعر شماره 22 : دانم که هیچ کس نکند مرثیت مرا
شعر شماره 23 : میانه ی دل من صورت تو بیخ زده ست
شعر شماره 24 : مدحت کن و بستای کسی را که پیمبر
شعر شماره 25 : قامت چون سرو روانش نگر
شعر شماره 26 : تا تو آن خیش ببستی به سر اندر، پسرا
شعر شماره 27 : بنفشه زار بپوشد روزگار به برف
شعر شماره 28 : پیری مرا به زرگری افگند، ای شگفت
شعر شماره 29 : ای خواجه ی مبارک بر بندگان شفیق
شعر شماره 30 : به سیصد و چهل یک رسید نوبت سال
شعر شماره 31 : شکفت لاله، تو زیغال بشکفان که همی
شعر شماره 32 : از عمر نمانده ست بر من مگر آمرغ
شعر شماره 33 : گل نعمتی است هدیه فرستاده از بهشت
شعر شماره 34 : سرود گوی شد آن مرغک سرود سرای
شعر شماره 35 : جوانی رفت و پنداری بخواهد کرد بدرودم
شعر شماره 36 : هر چند در صناعت نقش و علوم شعر
شعر شماره 37 : آبی، مگر چو من ز غم عشق زرد گشت
شعر شماره 38 : عَصیب و گرده برون کن، وزو زَوَنج نورد
شعر شماره 39 : فهم کن گر مومنی فضل امیرالمؤمنین
شعر شماره 40 : نوروز و جهان چون بت نو آیین
شعر شماره 41 : ای ز عکس رخ تو، آینه ماه
شعر شماره 42 : دستش از پرده برون آمد چون عاج سپید
شعر شماره 43 : ای آنکه تو را پیشه پرستیدن مخلوق
شعر شماره 44 : بر پیلگوش قطره ی باران نگاه کن
شعر شماره 45 : ای برکشیده منظره و کاخ تا سهیل
شعر شماره 46 : برگشت چرخ با من بیچاره
شعر شماره 47 : ای عمر خویش کرده به بیهودگی یله
شعر شماره 48 : آس شدم زیر آسیای زمانه
شعر شماره 49 : چرا این مردم دانا و زیرکسار و فرزانه
شعر شماره 50 : به خدایی که آفرین کرده ست
شعر شماره 51 : ای طبع سازوار، چه کردم تو را، چه بود
شعر شماره 52 : از او بوی دزدیده کافور و عنبر
شعر شماره 53 : به جام اندر تو پنداری روان است
شعر شماره 54 : کفت گویی که کان گوهرستی
شعر شماره 55 : از بهر که بایدت بدین سان شبگیر
پایان اشعار این بخش
