سرود گوی شد آن مرغک سرود سرای

کسایی مروزی – دیوان اشعار شماره 10 مردم و زمانه نانوردیم و خوار و این نه شگفت که بر ورد خار نیست نورد مردم اندر

کسایی مروزی – دیوان اشعار شماره 23 نقش دوست میانه ی دل من صورت تو بیخ زده ست چو مُهر کش نتوان باز کندن از

کسایی مروزی – دیوان اشعار شماره 39 فضل امیرالمومنین فهم کن گر مومنی فضل امیرالمؤمنین فضل حیدر، شیر یزدان، مرتضای پاکدین فضل آن کس کز

کسایی مروزی – دیوان اشعار شماره 20 خضاب شاعر از خضاب من و موی سیه کردن من گر همی رنج خوری، بیش مخور، رنج مبر