اشعار وحشی بافقی

بیدل دهلوی- غزل شماره ۱۸۳۲ مرغی که پر افشاند به گلزارِ خیالش پرواز سپردند به مقراضِ دو بالش سرگشتگی ذرّه ز خورشید عیان است ای

سعدی-مثنوی شماره ۳۷   آنکه هفت اقلیم عالم را نهاد هر کسی را هر چه لایق بود داد گر توانا بینی ار کوتاه دست هر

عبید زاکانی – قصیده شماره ۲۹ در تهنیت مراجعت شیخ ابواسحاق به شیراز رسید رایت منصور شاه بنده نواز به خرمی و سعادت به خطه

فایز دشتی-دوبیتی شماره ۲۹۸ پس از قرنی به ارمن شد گذارم (۱) پریشان کرد شیرین روزگارم مکن فایز دگر افغان و زاری که کردی از