غزلیات وحشی بافقی

وحشی بافقی- غزل شماره 183 پیِ خدنگ، جگرگون به خونِ مردم کرد بهانه ساخت که شنجرف بوده پی گم کرد تبسّمی ز لبِ دلفریبِ او

وحشی بافقی- غزل شماره 64 آن کس که مرا از نظر انداخته اینست این است که پامال غمم ساخته، اینست شوخی که برون آمده شب،

وحشی بافقی- غزل شماره 257 قیمتِ اهلِ وفا یار ندانست دریغ قدرِ یاران وفادار ندانست دریغ درد محرومی دیدار مرا کشت افسوس یار، حالِ منِ

وحشی بافقی- غزل شماره 50  گِرد آن خانه بگردم که در او خلوتِ توست سگ طالع شومش کیست که هم صحبتِ توست چشمِ ما را