در این بخش ” ترانه ها و نغمه های رهی معیری ” نوشته شده است.
فهرست اشعار به ترتیب حروف الفبا – حرف آخر قافیه یا ردیف –
برای خواندن هر شعر،روی آن کلیک کنید :
شعر شماره ۱ : همچو نی می نالم از سودای دل
شعر شماره ۲ : بخت نافرجام اگر با عاشقان با عاشقان یاری کند
شعر شماره ۳ : تا دامن از من کشیدی ای سرو سیمین تن من
شعر شماره ۴ : نه راحت از فلک جویم نه دولت از خدا خواهم
شعر شماره ۵ : نداند نداند نداند رسم یاری بی وفا یاری که من دارم
شعر شماره ۶ : ز خون رنگین بود چون لاله دامانی که من دارم
شعر شماره ۷ : دل زودباورم را به کرشمه ای ربودی
شعر شماره ۸ : در پیش بی دردان چرا فریاد بی حاصل کنم
شعر شماره ۹ : چون زلف توام جانا در عین پریشانی
شعر شماره ۱۰ : گه شکایت از گلی، گه شکوه از خاری کنم
شعر شماره ۱۱ : ساقی بیا کز عقل و دین بيگانه ام بیگانه
شعر شماره ۱۲ : به شب نخفته چشم کس ز ناله ی زارم
شعر شماره ۱۳ : سیرم از زندگانی در بهار جوانی
شعر شماره ۱۴ : مرغ حق خواند هر دم در دل شب ای ماه
شعر شماره ۱۵ : دیدی ای مه که ناگه رمیدی و رفتی
شعر شماره ۱۶ : ز ما ای گل چه دیدی؟ که دامن درکشیدی
شعر شماره ۱۷ : دارم شب و روز، از عشق ماهی
شعر شماره ۱۸ : آرزوی ما تویی تو قبله ی دل ها تویی تو
شعر شماره ۱۹ : دارم غم جانکاهی، شب های سیاهی، دور از رخ ماهی
شعر شماره ۲۰ : همه شب نالم چون نی که غمی دارم، که غمی دارم
شعر شماره ۲۱ :بیا بیا که صبح شادی گذرد به نامرادی گذرد
شعر شماره ۲۲ : ای بی خبر از بی نوایان بیا، بیا، بیا
شعر شماره ۲۳ : راز دل نهفته بودم با کسی نگفته بودم
شعر شماره ۲۴ : با عاشقان ای گل سر یاری نداری
شعر شماره ۲۵ : مست از شراب نوشین جانا بیا و بنشین
شعر شماره ۲۶ : وفا با تو ای مه روا نبود ، که سنگین دلان را وفا نبود
شعر شماره ۲۷ : من آن ناله بی اثرم که سوی دلی، ره نبرم
شعر شماره ۲۸ : ای ناله بی اثر جانم چه کاهی
شعر شماره ۲۹ : من شمع لرزانم از شب گریزانم
شعر شماره ۳۰ : ندانمت به که مانی؟ که آفت دل و جانی
شعر شماره ۳۱ : شد خزان گلشن آشنایی بازم آتش به جان زد جدایی
شعر شماره ۳۲ : ای آتشین لاله ، ای آتشین لاله ، چون روی ياری
شعر شماره ۳۳ : آن دم که با تو باشم محنت و غم سرآید
شعر شماره ۳۴ : گل من بستان گشته رویت، چمن از گل شد چون سر کویت
شعر شماره ۳۵ : تا آساید دل زارم بنشین بنشین ای گل به کنارم بنشین
شعر شماره ۳۶ : از بوسه ای زنده ام کن ، ای امید زندگانی
شعر شماره ۳۷ : تا به کی از اين دل آزاری ها کار بیدلان، بود زاری ها
شعر شماره ۳۸ : چنانم بانگ نی آتش بر جان زد
شعر شماره ۳۹ : من از روز ازل، دیوانه بودم
شعر شماره ۴۰ : ای شب جدایی که چون روزم سیاهی ای شب
شعر شماره ۴۱ : برده صبرم از دل چشم مستی
شعر شماره ۴۲ : من بیدل ساقی به نگاهی مستم
شعر شماره ۴۳ : دیدم مرغی در طرف چمن، نالد همچو من
شعر شماره ۴۴ : شود آیا که نسیم بهاری،گوید آن خرمن گل را ز یاری؟
شعر شماره ۴۵ : سوی بستان شد ز نو وزان باد بهاری
شعر شماره ۴۶ : دیدی که رسوا شد دلم غرق تمنا شد دلم
شعر شماره ۴۷ : با آن که همچون اشک غم بر خاک ره افتاده ام من
شعر شماره ۴۸ : هستی ندارد بها بی عشق و مستی
شعر شماره ۴۹ : نه همزبانی، نه همنوایی تا به او بگویم ز عشقت حکایتی
شعر شماره ۵۰ : ساقیا امشب کجایی تا ز خود یابم رهایی
شعر شماره ۵۱ : از دیده بارم وز دل برآرم بی روی ماهی اشکی و آهی
شعر شماره ۵۲ : الا رهگذر کز راه یاری
پایان اشعار این بخش