ورود-ثبت نام

جاوید نامه اقبال لاهوری

در این بخش ، اشعار کتاب ” جاوید نامه ” اقبال لاهوری نوشته شده است .

برای خواندن هر شعر ، روی آن کلیک کنید :

 

شعر شماره ۱ : آدمی اندر جهان هفت رنگ

شعر شماره ۲ : زندگی از لذت غیب و حضور

شعر شماره ۳ : فروغ مشت خاک از نوریان افزون شود روزی

شعر شماره ۴ : عشق شورانگیز بی پروای شهر

شعر شماره ۵ : از کلامش جان من بی تاب شد

شعر شماره ۶ : عقل تو حاصل حیات عشق تو سر کائنات

شعر شماره ۷ : این زمین و آسمان ملک خداست

شعر شماره ۸ : من چو کوران دست بر دوش رفیق

شعر شماره ۹ : ذات حق را نیست این عالم حجاب

شعر شماره ۱۰ : مرد عارف گفتگو را در ببست

شعر شماره ۱۱ : ترسم که تو میرانی زورق به سراب اندر

شعر شماره ۱۲ : رومی آن عشق و محبت را دلیل

شعر شماره ۱۳ : می دیرینه و معشوق جوان چیزی نیست

شعر شماره ۱۴ : از تو مخلوقات من نالان چو نی

شعر شماره ۱۵ : در میان کوهسار هفت مرگ

شعر شماره ۱۶ : سینه ی ما از محمد داغ داغ

شعر شماره ۱۷ : مشت خاکی کار خود را برده پیش

شعر شماره ۱۸ : لرد مغرب آن سراپا مکر و فن

شعر شماره ۱۹ : صاحب سرمایه از نسل خلیل

شعر شماره ۲۰ : غربیان را زیرکی ساز حیات

شعر شماره ۲۱ : در دو عالم هر کجا آثار عشق

شعر شماره ۲۲ : بنده ی حق بی نیاز از هر مقام

شعر شماره ۲۳ : سرگذشت آدم اندر شرق و غرب

شعر شماره ۲۴ : گفت حکمت را خدا خیر کثیر

شعر شماره ۲۵ : منزل و مقصود قرآن دیگر است

شعر شماره ۲۶ : این گل و لاله تو گویی که مقیم اند همه

شعر شماره ۲۷ : در میان ما و نور آفتاب

شعر شماره ۲۸ : آن هوای تند و آن شبگون سحاب

شعر شماره ۲۹ : آدم این نیلی تتق را بردرید

شعر شماره ۳۰ : پیر روم آن صاحب ذکر جمیل

شعر شماره ۳۱ : برق بی تابانه رخشید اندر آب

شعر شماره ۳۲ : چشم را یک لحظه بستم اندر آب

شعر شماره ۳۳ : پیرمردی ریش او مانند برف

شعر شماره ۳۴ : مرغدین و آن عمارات بلند

شعر شماره ۳۵ : درگذشتیم از هزاران کوی و کاخ

شعر شماره ۳۶ : ای زنان ای مادران ای خواهران

شعر شماره ۳۷ : من فدای این دل دیوانه ای

شعر شماره ۳۸ : ز خاک خویش طلب آتشی که پیدا نیست

شعر شماره ۳۹ : بیا که قاعده ی آسمان بگردانیم

شعر شماره ۴۰ : گر به تو افتدم نظر چهره به چهره رو به رو

شعر شماره ۴۱ : از مقام مومنان دوری چرا ؟

شعر شماره ۴۲ : صحبت روشندلان یک دم دو دم

شعر شماره ۴۳ : ای خداوند صواب و ناصواب

شعر شماره ۴۴ : پیر رومی آن امام راستان

شعر شماره ۴۵ : آنچه دیدم می نگنجد در بیان

شعر شماره ۴۶ : آسمان شق گشت و حوری پاک زاد

شعر شماره ۴۷ : شمع جان افسرد در فانوس هند

شعر شماره ۴۸ : نی عدم ما را پذیرد نی وجود

شعر شماره ۴۹ : هر کجا استیزه ای بود و نبود

شعر شماره ۵۰ : درگذشتم از حد این کائنات

شعر شماره ۵۱ : گفتم این کاشانه ای از لعل ناب

شعر شماره ۵۲ : حرف رومی در دلم سوزی فکند

شعر شماره ۵۳ : از تو خواهم سر یزدان را کلید

شعر شماره ۵۴ : حوریان را در قصور و در خیام

شعر شماره ۵۵ : رفت در جانم صدای برتری

شعر شماره ۵۶ : دست را چون مرکب تیغ و قلم کردی مدار

شعر شماره ۵۷ : رود کاویری یکی نرمک خرام

شعر شماره ۵۸ : شیشه ی صبر و سکونم ریز ریز

شعر شماره ۵۹ : به آدمی نرسیدی خدا چه می جویی

شعر شماره ۶۰ : گر چه جنت از تجلی های اوست

شعر شماره ۶۱ : این سخن آراستن بی حاصل است

پایان اشعار این بخش

نویسندگان :

نویسندگان :

امین پیرانی - حامد پیری

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *