در این بخش ، اشعار کتاب ” جاوید نامه ” اقبال لاهوری نوشته شده است .
برای خواندن هر شعر ، روی آن کلیک کنید :
شعر شماره 1 : آدمی اندر جهان هفت رنگ
شعر شماره 2 : زندگی از لذت غیب و حضور
شعر شماره 3 : فروغ مشت خاک از نوریان افزون شود روزی
شعر شماره 4 : عشق شورانگیز بی پروای شهر
شعر شماره 5 : از کلامش جان من بی تاب شد
شعر شماره 6 : عقل تو حاصل حیات عشق تو سر کائنات
شعر شماره 7 : این زمین و آسمان ملک خداست
شعر شماره 8 : من چو کوران دست بر دوش رفیق
شعر شماره 9 : ذات حق را نیست این عالم حجاب
شعر شماره 10 : مرد عارف گفتگو را در ببست
شعر شماره 11 : ترسم که تو میرانی زورق به سراب اندر
شعر شماره 12 : رومی آن عشق و محبت را دلیل
شعر شماره 13 : می دیرینه و معشوق جوان چیزی نیست
شعر شماره 14 : از تو مخلوقات من نالان چو نی
شعر شماره 15 : در میان کوهسار هفت مرگ
شعر شماره 16 : سینه ی ما از محمد داغ داغ
شعر شماره 17 : مشت خاکی کار خود را برده پیش
شعر شماره 18 : لرد مغرب آن سراپا مکر و فن
شعر شماره 19 : صاحب سرمایه از نسل خلیل
شعر شماره 20 : غربیان را زیرکی ساز حیات
شعر شماره 21 : در دو عالم هر کجا آثار عشق
شعر شماره 22 : بنده ی حق بی نیاز از هر مقام
شعر شماره 23 : سرگذشت آدم اندر شرق و غرب
شعر شماره 24 : گفت حکمت را خدا خیر کثیر
شعر شماره 25 : منزل و مقصود قرآن دیگر است
شعر شماره 26 : این گل و لاله تو گویی که مقیم اند همه
شعر شماره 27 : در میان ما و نور آفتاب
شعر شماره 28 : آن هوای تند و آن شبگون سحاب
شعر شماره 29 : آدم این نیلی تتق را بردرید
شعر شماره 30 : پیر روم آن صاحب ذکر جمیل
شعر شماره 31 : برق بی تابانه رخشید اندر آب
شعر شماره 32 : چشم را یک لحظه بستم اندر آب
شعر شماره 33 : پیرمردی ریش او مانند برف
شعر شماره 34 : مرغدین و آن عمارات بلند
شعر شماره 35 : درگذشتیم از هزاران کوی و کاخ
شعر شماره 36 : ای زنان ای مادران ای خواهران
شعر شماره 37 : من فدای این دل دیوانه ای
شعر شماره 38 : ز خاک خویش طلب آتشی که پیدا نیست
شعر شماره 39 : بیا که قاعده ی آسمان بگردانیم
شعر شماره 40 : گر به تو افتدم نظر چهره به چهره رو به رو
شعر شماره 41 : از مقام مومنان دوری چرا ؟
شعر شماره 42 : صحبت روشندلان یک دم دو دم
شعر شماره 43 : ای خداوند صواب و ناصواب
شعر شماره 44 : پیر رومی آن امام راستان
شعر شماره 45 : آنچه دیدم می نگنجد در بیان
شعر شماره 46 : آسمان شق گشت و حوری پاک زاد
شعر شماره 47 : شمع جان افسرد در فانوس هند
شعر شماره 48 : نی عدم ما را پذیرد نی وجود
شعر شماره 49 : هر کجا استیزه ای بود و نبود
شعر شماره 50 : درگذشتم از حد این کائنات
شعر شماره 51 : گفتم این کاشانه ای از لعل ناب
شعر شماره 52 : حرف رومی در دلم سوزی فکند
شعر شماره 53 : از تو خواهم سر یزدان را کلید
شعر شماره 54 : حوریان را در قصور و در خیام
شعر شماره 55 : رفت در جانم صدای برتری
شعر شماره 56 : دست را چون مرکب تیغ و قلم کردی مدار
شعر شماره 57 : رود کاویری یکی نرمک خرام
شعر شماره 58 : شیشه ی صبر و سکونم ریز ریز
شعر شماره 59 : به آدمی نرسیدی خدا چه می جویی
شعر شماره 60 : گر چه جنت از تجلی های اوست
شعر شماره 61 : این سخن آراستن بی حاصل است
پایان اشعار این بخش
