آسمان شق گشت و حوری پاک زاد

اقبال لاهوری

جاوید نامه

شماره 46

آشکارا می شود روح هندوستان

آسمان شق گشت و حوری پاک زاد

پرده را از چهره ی خود برگشاد

در جبینش نار و نور لایزال

در دو چشم او سرور لایزال

حله ای در بر سبک تر از سحاب

تار و پودش از رگ برگ گلاب

با چنین خوبی نصبیش طوق و بند

بر لب او ناله های درد مند

گفت رومی “روح هند است این نگر

از فغانش سوزها اندر جگر”