به آدمی نرسیدی خدا چه می جویی

اقبال لاهوری

جاوید نامه

شماره 59

غزل زنده رود

به آدمی نرسیدی خدا چه می جویی

ز خود گریخته ای آشنا چه می جویی

دگر به شاخ گل آویز و آب و نم درکش

پریده رنگ ز باد صبا چه می جویی

دو قطره خون دل است آنچه مشک مینامند

تو ای غزال حرم در ختا چه می جویی

عیار فقر ز سلطانی و جهانگیری است

سریر جم بطلب بوریا چه می جویی

سراغ او ز خیابان لاله میگیرند

نوای خون شده ی ما ز ما چه می جویی

نظر ز صحبت روشندلان بیفزاید

ز درد کم بصری توتیا چه می جویی

قلندریم و کرامات ما جهان بینی است

ز ما نگاه طلب کیمیا چه می جویی