از بهر که بایدت بدین سان شبگیر

کسایی مروزی – دیوان اشعار شماره ۳۸ به سفلگان عَصیب و گرده برون کن، وزو زَوَنج نورد جگر بیاژن و آگنج ازو بسامان کن بجوش

کسایی مروزی – دیوان اشعار شماره ۵۳ می و ماه و مریخ به جام اندر تو پنداری روان است ولیکن گر روان دانی روانی به

کسایی مروزی – دیوان اشعار شماره ۳۳ ای گلفروش گل نعمتی است هدیه فرستاده از بهشت مردم کریم تر شود اندر نعیم گل ای گلفروش،

کسایی مروزی – دیوان اشعار شماره ۵۱ ای طبع سازوار ای طبع سازوار، چه کردم تو را، چه بود با من همی نسازی و دایم