کردم ز ناله منع دل زار خويش را

رهی معیری – غزلیات ناتمام شماره 4 اشک من   اشک من گوهر یکتای من است زاده ی چشم گهرزای من است حاجت زمزمه ی

رهی معیری – غزلیات ناتمام شماره 15 نمی دانی نگشتی صيد گیسویی پریشانی نمی دانی برو ناصح، که حال ما نمی دانی نمی دانی رهی

رهی معیری – غزلیات ناتمام شماره 5 خانه سوزی   همچو گل سینه ام از آتش دل سوخته است خانه سوزی صفت آتش افروخته است

رهی معیری – غزلیات ناتمام شماره 12 چشمه ی خورشید ما باده پرستان غم بیهوده نداریم اندیشه ای از بوده و نابوده نداریم پاکیزه تر