جانم به فغان چو مرغ شب می آید

رهی معیری – رباعی شماره 11 لب نوش گلبرگ به نرمی چو بر و دوش تو نیست مهتاب به جلوه چون بناگوش تو نیست پیمانه

رهی معیری – رباعی شماره 13 زنجیر طلایی زنجیر طلایی تو ای گنج مراد امشب ز فروتنی به ما درسی داد بر گردن نازنین، چو

رهی معیری – رباعی شماره 4 تمنای عشق آن را که جفاجوست نمی باید خواست سنگین دل و بدخوست نمی باید خواست ما را ز

رهی معیری – رباعی شماره 35 سر سودایی ماییم و دلی نهفته غم ها در او خون موج زند چون دل مینا در او یک