مستان خرابات ز خود بی خبرند

رهی معیری – رباعی شماره 5 محنت هستی (1) گردون مرا ز محنت هستی رها نخواست مرگم رسیده بود ولیکن خدا نخواست آمد اجل که

رهی معیری – رباعی شماره 27 خرمن غم امشب که رخ از لاله برافروخته ام در آتش می، خرمن غم سوخته ام تا نوگل من

رهی معیری – رباعی شماره 32 ستاره ی صبحگاهی ماییم که در پای تو چون خاک رهیم مدهوش و ز دست رفته از یک نگهیم

رهی معیری – رباعی شماره 35 سر سودایی ماییم و دلی نهفته غم ها در او خون موج زند چون دل مینا در او یک