یا عافیت از چشم فسون سازم ده

رهی معیری – رباعی شماره 37 چشم نیلگون نیلگون چشم فریب انگیز رنگ آمیز تو چون سپهر نیلگون، دارد سر افسونگری از غم رویت به

رهی معیری – رباعی شماره 17 دل شکن تا دل شکنی، شیوه ی آمال تو شد چون سایه دل خلق، به دنبال تو شد دانی

رهی معیری – رباعی شماره 19 بی خبر مستان خرابات ز خود بی خبرند جمعند و ز بوی گل پراکنده ترند ای زاهد خودپرست با

رهی معیری – رباعی شماره 26 امید احسان تا دیده و دل جانب او دوخته ام از خلق جهان، دیده فرو دوخته ام زین باده