از آتش دل، شمع طرب را مانم

رهی معیری – رباعی شماره 14 غنچه ی تنگدل هر گل که به طرف گلستان می خندد بر وضع جهان گذران می خندد این غمکده

رهی معیری – رباعی شماره 16 در سوگ صبحی(1) دردا که بهار عیش ما آخر شد دوران گل از باد فنا آخر شد شب طی

رهی معیری – رباعی شماره 43 فراد ای دل اگر آن روی بهشتی بینی چون خار به پای گلرخان ننشینی باشد به کرشمه خسرو نوش

رهی معیری – رباعی شماره 41 چشم اشکبار ای ماه به چشم اشکبارم رحمی بر خاطر بی صبر و قرارم رحمی دور از تو فتاده