تا دیده و دل جانب او دوخته ام

رهی معیری – رباعی شماره 14 غنچه ی تنگدل هر گل که به طرف گلستان می خندد بر وضع جهان گذران می خندد این غمکده

رهی معیری – رباعی شماره 35 سر سودایی ماییم و دلی نهفته غم ها در او خون موج زند چون دل مینا در او یک

رهی معیری – رباعی شماره 31 خانه به دوش چون ماه نو از حلقه به گوشان توایم چون رود خروشنده، خروشان توایم چون ابر بهاریم،

رهی معیری – رباعی شماره 10 اندیشه و تشویش در عشق تو پروای بداندیشم نیست سرمستم و اندیشه و تشویشم نیست تا چند ز یاران