رهی معیری – رباعی شماره 26
امید احسان
تا دیده و دل جانب او دوخته ام
از خلق جهان، دیده فرو دوخته ام
زین باده کشان، امید احسانم نیست
چشمی چو پیاله بر سبو دوخته ام
تا دیده و دل جانب او دوخته ام
نویسندگان :
امین پیرانی - حامد پیری
نوشته های مرتبط