چشم یاری داشتن از دشمنان بیهوده است

رهی معیری – رباعی شماره 14 غنچه ی تنگدل هر گل که به طرف گلستان می خندد بر وضع جهان گذران می خندد این غمکده

رهی معیری – رباعی شماره 11 لب نوش گلبرگ به نرمی چو بر و دوش تو نیست مهتاب به جلوه چون بناگوش تو نیست پیمانه

رهی معیری – رباعی شماره 42 گل نی آمد بر من نگار خوی کرده ز می او زآتش می گرم و من از صحبت وی

رهی معیری – رباعی شماره 40 باده ناب گرمی ندهد باده ی ناب ای ساقی ! ور زانکه بود چو آفتاب ای ساقی خواهی که