ای که گر هر سر موییت زبانی دارد

سعدی-قطعه شماره 80   تشنه ی سوخته در چشمه ی روشن چو رسید تو مپندار که از سیل دمان اندیشد ملحد گرسنه و خانه ی

سعدی-قطعه شماره 227   آن مکن در عمل که در عزلت خوار و مذموم و متهم باشی در همه حال نیک محضر باش تا همه

سعدی-قطعه شماره 172   به مرگ خواجه فلان هیچ گم نگشت جهان که قائم است مقامش نتیجه ی قابل نگویمت که در او دانش است

سعدی-قطعه شماره 98   آسیا سنگ ده هزار منی به دور مرد از کمر بگردانند لیکن از زیر به زبر بردن به هزار آدمیش نتوانند