نه آدمی ست که در خرمی و مجموعی

سعدی-قطعه شماره ۲۳۳   نظر کردم به چشم رای و تدبیر ندیدم به ز خاموشی خصالی نگویم لب ببند و دیده بردوز ولیکن هر مقامی

سعدی-قطعه شماره ۲۳۴   بی‌هنر را دیدنِ صاحب هنر نیش بر جان می‌زند چون کژدمی هر که نامردم بود عذرش بنه گر به چشمش درنیاید

سعدی-قطعه شماره ۲۲۳   شنیده‌ام که فقیهی به دشتوانی گفت که هیچ خربزه داری رسیده گفت آری از این طرف دو به دانگی گر اختیار

سعدی-قطعه شماره ۱۳۷ به قفل و پره ی زرین همی توان بستن زبان خلق و به افسون دهان شیدا مار تبرک از در قاضی چو