مثنویات سعدی

سعدی-رباعی شماره 155   بگذشت بر آب چشم همچون جویم پنداشت کزو مرحمتی می‌جویم من قصه ی خویشتن بدو چون گویم ترک است و به

سعدی-غزل شماره 500   چه خوش است بوی عشق از نفس نیازمندان دل از انتظار خونین دهن از امید خندان مگر آن که هر دو

سعدی-غزل شماره 145     خسرو آنست که در صحبت او شیرینیست در بهشتست که همخوابه حورالعینیست دولت آنست که امکان فراغت باشد تکیه بر

سعدی-سایر اشعار شماره 11   پیش رویت قمر نمی‌تابد خور ز حکم تو سر نمی‌تابد نیکویی خوی کن که نرگس مست ………………………………. ……………………………… زهره وقت