ورود-ثبت نام

مثنویات سعدی

در این بخش مثنویات سعدی شیرازی نوشته شده است.

برای خواندن هر مثنوی ، روی آن کلیک کنید .

 

مثنوی شماره ۱ : خلیلی الهدی انجی و اصلح

مثنوی شماره ۲ : ای چشم و چراغ اهل بینش

مثنوی شماره ۳ : همه را ده چو می‌دهی موسوم

مثنوی شماره ۴ : عدل و انصاف و راستی باید

مثنوی شماره ۵ : نظر کن در این موی باریک سر

مثنوی شماره ۶ : نخست اندیشه کن آنگاه گفتار

مثنوی شماره ۷ : چه نیکو گفت ابراهیم ادهم

مثنوی شماره ۸ : یکی را دیدم اندر جایگاهی

مثنوی شماره ۹ : چه سرپوشیدگان مرد بودند

مثنوی شماره ۱۰ : نکویی گر چه با ناکس نشاید

مثنوی شماره ۱۱ : نمیرد گر بمیرد نیکنامی

مثنوی شماره ۱۲ : هیچ دانی که چیست دخل حرام

مثنوی شماره ۱۳ : نشنیدم که مرغ رفته ز دام

مثنوی شماره ۱۴ : زخم بالای یکدگر بزنند

مثنوی شماره ۱۵ : چه رند پریشان شوریده بخت

مثنوی شماره ۱۶ : دشنام تو سر به سر شنیدم

مثنوی شماره ۱۷ : دانی چه بود کمال انسان

مثنوی شماره ۱۸ : سگ بر آن آدمی شرف دارد

مثنوی شماره ۱۹ : غم نه بر دل که گر نهی بر کوه

مثنوی شماره ۲۰ : سخن زید نشنوی بر عمرو

مثنوی شماره ۲۱ : همه فرزند آدمند بشر

مثنوی شماره ۲۲ : همه دانند لشکر و میران

مثنوی شماره ۲۳ : اگر هوشمندی مکن جمع مال

مثنوی شماره ۲۴ : این دغل دوستان که می‌بینی

مثنوی شماره ۲۵ : هر که را باشد از تو بیم گزند

مثنوی شماره ۲۶ : هر که بی‌مشورت کند تدبیر

مثنوی شماره ۲۷ : ای پسندیده حیف بر درویش

مثنوی شماره ۲۸ : برگزیدندت ای گل خرم

مثنوی شماره ۲۹ : قیمت عمر اگر بداند مرد

مثنوی شماره ۳۰ : خری از روستایی ای بگریخت

مثنوی شماره ۳۱ : حرص فرزند آدم نادان

مثنوی شماره ۳۲ : پیری اندر قبیله ی ما بود

مثنوی شماره ۳۳ : سپاس و شکر بی‌پایان خدا را

مثنوی شماره ۳۴ : حدیث پادشاهان عجم را

مثنوی شماره ۳۵ : حرامش باد بدعهد بداندیش

مثنوی شماره ۳۶ : سلطان باید که خیر درویش

مثنوی شماره ۳۷ : آنکه هفت اقلیم عالم را نهاد

مثنوی شماره ۳۸ : دوام دولت اندر حق شناسی ست

مثنوی شماره ۳۹ : کتاب از دست دادن سست رایی ست

مثنوی شماره ۴۰ : الا تا ننگری در روی نیکو

مثنوی شماره ۴۱ : جوانِ سخت رو در راه باید

مثنوی شماره ۴۲ : الا گر بختمند و هوشیاری

مثنوی شماره ۴۳ : هر که آمد برِ خدای قبول

مثنوی شماره ۴۴ : به حال نیک و بد راضی شو ای مرد

مثنوی شماره ۴۵ : بکوش امروز تا گندم بپاشی

مثنوی شماره ۴۶ : ای خداوندان طاق و طمطراق

مثنوی شماره ۴۷ : به یک سال در جادویی ارمنی

پایان اشعار این بخش

نویسندگان :

نویسندگان :

امین پیرانی - حامد پیری

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *