سعدی-مثنوی شماره 33
سپاس و شکر بیپایان خدا را
بر این نعمت که نعمت نیست ما را
بسا مالا که بر مردم وبال است
مزید ظلم و تاکید ضلال است
مفاصل مرتخی و دست عاطل
به از سرپنجگی و زور باطل
من آن مورم که در پایم بمالند
نه زنبورم که از دستم بنالند
کجا خود شکر این نعمت گزارم
که زور مردم آزاری ندارم