هر که آمد برِ خدای قبول

سعدی-مثنوی شماره 11   نمیرد گر بمیرد نیکنامی که در خیلش بود قائم مقامی چو در مجلس چراغی هست اگر شمع بمیرد همچنان روشن بود

سعدی-مثنوی شماره 33   سپاس و شکر بی‌پایان خدا را بر این نعمت که نعمت نیست ما را بسا مالا که بر مردم وبال است

سعدی-مثنوی شماره 31   حرص فرزند آدم نادان مثل مورچه ست در میدان این یکی مرده زیر پای دواب آن یکی دانه می‌برد به شتاب

سعدی-مثنوی شماره 14   زخم بالای یکدگر بزنند بخراشند و مرهمی نکنند خار و گل درهمند و ظلمت و نور عسل و شهد و نشتر