چه رند پریشان شوریده بخت

سعدی-مثنوی شماره ۲۷   ای پسندیده حیف بر درویش از برای قبول و منصب خویش تا دل پادشه به دست آری حیف باشد که حق

سعدی-مثنوی شماره ۱۷   دانی چه بود کمال انسان با دشمن و دوست لطف و احسان غمخواری دوستان خدا را دلداری دشمنان مدارا  

سعدی-مثنوی شماره ۸   یکی را دیدم اندر جایگاهی که می‌کاوید قبر پادشاهی به دست از بارگاهش خاک می‌رفت سرشک از دیده می‌بارید و می‌گفت

سعدی-مثنوی شماره ۳۷   آنکه هفت اقلیم عالم را نهاد هر کسی را هر چه لایق بود داد گر توانا بینی ار کوتاه دست هر