در این بخش قصاید پروین اعتصامی نوشته شده است .
فهرست قصاید به ترتیب حروف الفبای حرف آخر قافیه یا ردیف است
برای خواندن هر شعر ، روی آن کلیک کنید :
قصیده شماره 1 : ای دل عبث مخور غم دنیا را
قصیده شماره 2 : کار مده نفس تبه کار را
قصیده شماره 3 : رهائیت باید، رها کن جهان را
قصیده شماره 4 : ای کنده سیل فتنه ز بنیادت
قصیده شماره 5 : یکی پرسید از سقراط کز مردن چه خواندستی
قصیده شماره 6 : ای دل، فلک سفله کجمدار است
قصیده شماره 7 : آهوی روزگار نه آهوست، اژدر است
قصیده شماره 8 : کرد آسیا ز آب، سحرگاه بازخواست
قصیده شماره 9 : ای عجب ! این راه نه راه خداست
قصیده شماره 10 : گویند عارفان هنر و علم کیمیاست
قصیده شماره 11 : شالوده ی کاخ جهان بر آبست
قصیده شماره 12 : آنکس که چو سیمرغ بی نشانست
قصیده شماره 13 : اگر چه در ره هستی هزار دشواریست
قصیده شماره 14 : ای دل، بقا دوام و بقایی چنان نداشت
قصیده شماره 15 : اشک طرف دیده را گردید و رفت
قصیده شماره 16 : دل اگر توشه و توانی داشت
قصیده شماره 17 : فلک ای دوست ز بس بی حد و بیمر گردد
قصیده شماره 18 : گفت با خاک، صبحگاهی باد
قصیده شماره 19 : سوخت اوراق دل از اخگر پنداری چند
قصیده شماره 20 : سر و عقل گر خدمت جان کنند
قصیده شماره 21 : ای دوست، دزد حاجب و دربان نمی شود
قصیده شماره 22 : کسی که بر سر نرد جهان قمار نکرد
قصیده شماره 23 : دختری خرد، شکایت سر کرد
قصیده شماره 24 : هفته ها کردیم ماه و سالها کردیم پار
قصیده شماره 25 : در باغ، وقت صبح چنین گفت گل به خار
قصیده شماره 26 : با مور گفت مار، سحرگه به مرغزار
قصیده شماره 27 : تا به کی جان کندن اندر آفتاب ای رنجبر
قصیده شماره 28 : کارها بود در این کارگه اخضر
قصیده شماره 29 : ای سیه مار جهان را شده افسونگر
قصیده شماره 30 : ای شده شیفته ی گیتی و دورانش
قصیده شماره 31 : ای بی خبر ز منزل و پیش آهنگ
قصیده شماره 32 : در خانه شحنه خفته و دزدان به کوی و بام
قصیده شماره 33 : نخواست هیچ خردمند وام از ایام
قصیده شماره 34 : نفس گفتست بسی ژاژ و بسی مبهم
قصیده شماره 35 : نخوانده فرق سر از پای، عزم کو کردیم
قصیده شماره 36 : بد منشانند زیر گنبد گردان
قصیده شماره 37 : حاصل عمر تو افسون شد و حرمان
قصیده شماره 38 : دزد تو شد این زمانه ی ریمن
قصیده شماره 39 : به گربه گفت ز راه عتاب، شیر ژیان
قصیده شماره 40 : شباهنگام، کاین فیروزه گلشن
قصیده شماره 41 : دگر باره شد از تاراج بهمن
قصیده شماره 42 : پرده کس نشد اين پرده ی ميناگون
قصیده شماره 43 : گرت ای دوست بود دیده ی روشن بین
قصیده شماره 44 : به چشم عجب، سوی کاه کرد کوه نگاه
قصیده شماره 45 : گردون نرهد ز تند رفتاری
قصیده شماره 46 : سود خود را چه شماری که زیانکاری
قصیده شماره 47 : ای شده سوخته ی آتش نفسانی
قصیده شماره 48 : اگر روی طلب زآیینه ی معنی نگردانی
قصیده شماره 49 : بسوز اندرین تیه، ای دل نهانی
قصیده شماره 50 : گنجشک خرد گفت سحر با کبوتری
قصیده شماره 51 : یکی مرغ زیرک، ز کوتاه بامی
قصیده شماره 52 : همی با عقل در چون و چرایی
پایان اشعار این بخش