قصاید پروین اعتصامی

پروین اعتصامی قطعه شماره ۸۲ ارزش گوهر مرغی نهاد روی به باغی ز خرمنی ناگاه دید دانه ی لعلی به روزنی پنداشت چینه ایست، به

پروین اعتصامی مثنوی شماره ۱ گره گشای پیرمردی، مفلس و برگشته بخت روزگاری داشت ناهموار و سخت هم پسر، هم دخترش بیمار بود هم بلای

پروین اعتصامی مثنوی شماره ۱۳ شباویز چو رنگ از رخ روز پرواز کرد شباویز نالیدن آغاز کرد بساط سپیدی تباهی گرفت ز مه تا به

پروین اعتصامی قطعه شماره ۱۲ کمان قضا موشکی را به مهر، مادر گفت که بسی گیر و دار در ره ماست سوی انبار، چشم بسته