در این بخش، رباعی های مهستی گنجوی نوشته شده است.
فهرست رباعی ها، به ترتیب حرف الفبای آخر قافیه یا ردیف است.
برای خواندن هر شعر، روی آن کلیک کنید :
الف :
رباعی شماره 1 : ای ترک پسر به حرمتت ننگریا
رباعی شماره 2 : دوشینه شبم بود شبیه یلدا
رباعی شماره 3 : دی گفتمش آن خوش پسر درزی را
رباعی شماره 4 : قصاب چنانکه عادت اوست مرا
رباعی شماره 5 : لایق نبوَد طبع خردمندان را
ب :
رباعی شماره 6 : چون دید که از عشق شدم بی خور و خواب
رباعی شماره 7 : حمامی را بگو گرت هست صواب
ت :
رباعی شماره 8 : آتش بوزید و جامه ی شوم بسوخت
رباعی شماره 9 : آخر به چه جرم اين همه کین می بایست
رباعی شماره 10 : از رنگ رخ تو گل عجب شرمگن است
رباعی شماره 11 : افسوس که اطراف گلت خار گرفت
رباعی شماره 12 : امشب شب هجران و وداع و دوریست
رباعی شماره 13 : آن بت که رخش رشک گل و یاسمن است
رباعی شماره 14 : آن خال که بر گردن مردافکن توست
رباعی شماره 15 : آن دلبر قصاب دکان می آراست
رباعی شماره 16 : آن کودک نعلبند و داس اندر دست
رباعی شماره 17 : آوازه ی گل در انجمن چیزی ماست
رباعی شماره 18 : ای گشته خجل پری و حور از رویت
رباعی شماره 19 : ایام چو آتشکده در سینه ی ماست
رباعی شماره 20 : این خوش پسران که اصلشان از چگل است
رباعی شماره 21 : این یار کله دوز که تاج سر ماست
رباعی شماره 22 : با خصم منت همیشه دمسازیهاست
رباعی شماره 23 : با روی خوشت گل و سمن چیزی هست
رباعی شماره 24 : با ماهرخی که زلف او چون شست است
رباعی شماره 25 : با من لب تو چو زلف تو بسته چراست؟
رباعی شماره 26 : باد آمد و گل بر سر میخواران ریخت
رباعی شماره 27 : بازار دلم با سر سودات خوش است
رباعی شماره 28 : بر عارض یار من سپهر از انگشت
رباعی شماره 29 : پیش در آن دکان قصاب گویست
رباعی شماره 30 : تا با زنخ تو آشنا شد ریشت
رباعی شماره 31 : تا خسته دلم به عشقت اندر پیوست
رباعی شماره 32 : تا شاه رخت ملک بهاری بگرفت
رباعی شماره 33 : ترکم سوی آماجگه آمد سرمست
رباعی شماره 34 : جانا دل مسکین من این کی پنداشت
رباعی شماره 35 : جوله بچه ای که جان و دل خسته ی اوست
رباعی شماره 36 : چندان که خواهی غم و رنجوری هست
رباعی شماره 37 : چون با دل تو نیست وفا در یک پوست
رباعی شماره 38 : چون دلبر من به نزد فصّاد نشست
رباعی شماره 39 : چون دیده مرا فتاده گفتا چه کسی ست
رباعی شماره 40 : چون شانه و سنگ اگر پذیرد رایت
رباعی شماره 41 : خطی که فلک بر رخ دلخواه نبشت
رباعی شماره 42 : در بتکده پیش بت تحیّات خوش است
رباعی شماره 43 : در خانه ی تو آن چه مرا شاید نیست
رباعی شماره 44 : در طاس فلک جرعه ی شادی و غم است
رباعی شماره 45 : در طاس فلک نقش قضا و قدر است
رباعی شماره 46 : در عالم جان خطبه به نام خط اوست
رباعی شماره 47 : در عالم عشق تا دلم سلطان گشت
رباعی شماره 48 : در عشق تو هر سوی همی باید رفت
رباعی شماره 49 : در مرو پریر لاله آتش انگیخت
رباعی شماره 50 : دریای سرشک دیده ی پر نم ماست
رباعی شماره 51 : دل جای غم توست چنان تنگ که هست
رباعی شماره 52 : دوشم بگرفت آن نگار سرمست
رباعی شماره 53 : دی وقت سحر بلبل شوریده ی مست
رباعی شماره 54 : سرمایه ی خرمی به جز روی تو نیست
رباعی شماره 55 : سوگند به آفتاب یعنی رویت
رباعی شماره 56 : شبها که به ناز با تو خفتم همه رفت
رباعی شماره 57 : صحّاف پسر که شهره ی آفاق است
رباعی شماره 58 : قاضی چو زنش حامله شد زار گریست
رباعی شماره 59 : قصاب یکی دنبه برآورد ز پوست
رباعی شماره 60 : .س چاه عقیقیست، پناهی دهدت
رباعی شماره 61 : کار از لب خشک و دیده ی تر بگذشت
رباعی شماره 62 : گفتم که لبم به بوسه ای مهمان است
رباعی شماره 63 : گفتی که بدین رخان زیبا که مراست
رباعی شماره 64 : گفتی که مرا بی تو بسی غمخواره است
رباعی شماره 65 : گیسو به سر زلف تو در خواهم بست
رباعی شماره 66 : ما را به دم پیر نگه نتوان داشت
رباعی شماره 67 : ما را سر زلف یار می باید، نیست
رباعی شماره 68 : مسکین بتک ار نداشتی پروایت
رباعی شماره 69 : من برخی آبی که رود در جویت
رباعی شماره 70 : من بنده ی آن جَستن چست و سبکت
رباعی شماره 71 : نوشین لب او دوش به لالا میگفت
رباعی شماره 72 : هان ای پسر رواس اینک سه درست
رباعی شماره 73 : هر لحظه غمی به مستمندی رسدت
رباعی شماره 74 : هنگام صبوح گر بت حورسرشت
خ :
رباعی شماره 75 : با خلق به داوری بود قاضی چرخ
د :
رباعی شماره 76 : از دیده ی من چو اشک گلگون بچکد
رباعی شماره 77 : اشکم ز دو دیده متصل میآید
رباعی شماره 78 : آن روز که توسن فلک زین کردند
رباعی شماره 79 : آن کاتش مهر در دل ما افکند
رباعی شماره 80 : آن یار کله دوز چه شیرین دوزد
رباعی شماره 81 : انگشتری عدل تو ای دشمن بند
رباعی شماره 82 : آنها که هوای عشق موزون زدهاند
رباعی شماره 83 : ای باد که جان فدای پیغام تو باد
رباعی شماره 84 : ایام بر آن است که تا بتواند
رباعی شماره 85 : این اشک عقیق رنگ من چون بچکد
رباعی شماره 86 : با هر که دلم ز عشق تو راز کند
رباعی شماره 87 : بس جور کز آن غمزه ی زیبات کشند
رباعی شماره 88 : بس غصه که از چشمه ی نوش تو رسید
رباعی شماره 89 : بی یاد تو در تنم نفس پیکان باد
رباعی شماره 90 : پیوسته خرابات ز رندان خوش باد
رباعی شماره 91 : تا از تف آب چرخ افراشتهاند
رباعی شماره 92 : تا سنبل تو غالیه سایی نکند
رباعی شماره 93 : تیر ستم تو را دلم ترکش باد
رباعی شماره 94 : جان در ره عاشقی خطر باید کرد
رباعی شماره 95 : جان کو به تن آباد بود هیچ بود
رباعی شماره 96 : جانا غم دل ز بینوایی خیزد
رباعی شماره 97 : جانا نه هر آن کس که دلی خوش دارد
رباعی شماره 98 : چشم ترکت چون مست برمیخیزد
رباعی شماره 99 : چشمم چو بر آن عارض گلگون افتاد
رباعی شماره 100 : چشمم چو به چشم خویش چشم تو بدید
رباعی شماره 101 : چون باد که هر زمان ز سویی بجهد
رباعی شماره 102 : چون زور کمان بر بر و دوش تو رسید
رباعی شماره 103 : خطت چو بنفشه از گل آورد پدید
رباعی شماره 104 : خطی که ز روی یار برخاسته شد
رباعی شماره 105 : در دل همه شرک و روی بر خاک چه سود
رباعی شماره 106 : در دهر مرا جز تو دلافروز مباد
رباعی شماره 107 : در راه خدا صبور می باید بود
رباعی شماره 108 : در غربت اگر چه بخت همره نبود
رباعی شماره 109 : دل بر تو نهادم و نبایست نهاد
رباعی شماره 110 : روی تو که مه را ز خود افزون ننهد
رباعی شماره 111 : ز اندیشه ی این دلم به خون میگردد
رباعی شماره 112 : زلف تو چو آه من درازی دارد
رباعی شماره 113 : زیبا بت کفشگر چو کفش آراید
رباعی شماره 114 : سرمایه ی روزگارم از دست بشد
رباعی شماره 115 : سهمی که مرا دلبر خباز دهد
رباعی شماره 116 : سودازده ی جمال تو باز آمد
رباعی شماره 117 : سوزت همه گرد جگرم می گردد
رباعی شماره 118 : شاها ز منت مدح و ثنا بس باشد
رباعی شماره 119 : شاها فلکت اسب سعادت زین کرد
رباعی شماره 120 : شاهان چو به روز بزم ساغر گیرند
رباعی شماره 121 : شب را چه خبر که عاشقان می چه کشند
رباعی شماره 122 : شهری زن و مرد در رخت می نگرند
رباعی شماره 123 : شوی زن نوجوان اگر پیر بود
رباعی شماره 124 : غم با لطف تو شادمانی گردد
رباعی شماره 125 : قصه چه کنم که اشتیاق تو چه کرد
رباعی شماره 126 : کردی به سخن پریرم از هجر آزاد
رباعی شماره 127 : کس چون تو به عقل زندگانی نکند
رباعی شماره 128 : کس عاشق آن لب چو شهد تو مباد
رباعی شماره 129 : گر ملک تو مصر و روم و چین خواهد بود
رباعی شماره 130 : گفتم می خوشگوار پیش آور زود
رباعی شماره 131 : گفتم نظری که عمر من فاسد شد
رباعی شماره 132 : گل ساخت ز شکل غنچه پیکانی چند
رباعی شماره 133 : گه جای کمان بازو و دوش تو رسد
رباعی شماره 134 : مشکی که ز چین و ختن آهو دارد
رباعی شماره 135 : منگر به زمین که خاک و آبت بیند
رباعی شماره 136 : مه بر رخ تو گزیدنم دل ندهد
رباعی شماره 137 : نجار که در پسته ی او خنده بود
رباعی شماره 138 : نقاش ازل تا دل من خون نشود
رباعی شماره 139 : هر تیر که آن ترک سبک سایه زند
رباعی شماره 140 : هر شب دل من چنان بسوزد
رباعی شماره 141 : هر کارد که از کشته ی خود برگیرد
رباعی شماره 142 : هر گه که دلم فرصت آن دم جوید
ر :
رباعی شماره 143 : از من صنما قرار مستان آخر
رباعی شماره 144 : اشتربانا چو عزم کردی به سفر
رباعی شماره 145 : آهیخت پریر لاله ز آتش خنجر
رباعی شماره 146 : ای پور خطیب گنجه پندی بپذیر
رباعی شماره 147 : ای لعل تو تا لاله ی بستان بهار
رباعی شماره 148 : جانا تو ز دیده اشک بیهوده مبار
رباعی شماره 149 : چندان بکنم تو را من ای طرفه پسر
رباعی شماره 150 : زد لاله پریر در نشابور آذر
رباعی شماره 151 : گر بت رخ توست بتپرستی خوشتر
ز :
رباعی شماره 152 : از بس که کند زلف تو با روی تو ناز
رباعی شماره 153 : با لاله رخان باغ سرو از سر ناز
س :
رباعی شماره 154 : دلدار کله دوز من از روی هوس
ش :
رباعی شماره 155 : آن تازه گلم من که نباشد خارش
رباعی شماره 156 : آن حُسن و دلال بین و آن مکر و فنش
رباعی شماره 157 : آن دیده که دیدن تو بودی کارش
رباعی شماره 158 : ای عقرب زلفت زده بر جانم نیش
رباعی شماره 159 : با تب گفتم رنجه مکن بسیارش
رباعی شماره 160 : بنگر تو بدان بنفشه زار دلکش
رباعی شماره 161 : ترکم چو کمان کشید کردم نگهش
رباعی شماره 162 : ……………………………………..
رباعی شماره 163 : دارم گه و بیگه ز که و مه کم و بیش
رباعی شماره 164 : در بستان، دوش، از غم و شیون خویش
رباعی شماره 165 : در ره چو بداشتم به سوگندانش
رباعی شماره 166 : در رهگذری فتاده دیدم مستش
رباعی شماره 167 : دریافتم آخر ز قضا را به شبش
رباعی شماره 168 : دیدم چو مه و مهر میان کویش
رباعی شماره 169 : فصاد جهود بد رگ کافر کیش
ق :
رباعی شماره 170 : من مهستی ام بر همه خوبان شده طاق
ل :
رباعی شماره 171 : ای آروزی روان و ای داروی دل
رباعی شماره 172 : ای از تو مرا غصه ی سودا حاصل
رباعی شماره 173 : ای رنج و غم تو برده و خورده ی دل
رباعی شماره 174 : تا کی ز غم تو رخ به خون شوید دل
رباعی شماره 175 : زین سان که فتاد هجر در راه ای دل
م :
رباعی شماره 176 : از مرگ تو ای شاه سیه شد روزم
رباعی شماره 177 : ای فاخته ی مهر به تو درنگرم
رباعی شماره 178 : ای فتنه ی خاص و ای بلای دل عام
رباعی شماره 179 : با ابر همیشه در عتابش بینم
رباعی شماره 180 : برخیز و بیا که حجره پرداخته ام
رباعی شماره 181 : تا حلقه به گوش لب چون نوش توام
رباعی شماره 182 : تا در چشمی برفت خواب از چشمم
رباعی شماره 183 : تا ظن نبری کز پی جان می گریم
رباعی شماره 184 : تن با تو به خواری ای صنم در ندهم
رباعی شماره 185 : جانا نفسی دور نه ای از یادم
رباعی شماره 186 : چندان که به کار خویش وا می بینم
رباعی شماره 187 : چون مرغ ضعیف بی پر و بی بالم
رباعی شماره 188 : در کوی خرابات یکی درویشم
رباعی شماره 189 : در من اثر وفا نداری چه کنم
رباعی شماره 190 : در وصف تو بسیار سخن رانده ایم
رباعی شماره 191 : دل برد ز من به قهر و من نستیزم
رباعی شماره 192 : دل کو که به نامه شرح غم آغازم
رباعی شماره 193 : رفت آن که سری پر از خمارش دارم
رباعی شماره 194 : ز ابروی تو چشمها چو پروین دارم
رباعی شماره 195 : زرد است ز عشق خاکبیزی رویم
رباعی شماره 196 : شاگرد گره زنان موی تو منم
رباعی شماره 197 : قصاب منی و در غمت میجوشم
رباعی شماره 198 : گفتی ز دو یاقوت لب چون شکرم
رباعی شماره 199 : لعل تو مزیدن آرزو میکردم
رباعی شماره 200 : ما بندگی آن رخ زیبات کنیم
رباعی شماره 201 : من عهد تو سخت سست می دانستم
رباعی شماره 202 : نی مردم سجاده و نی مرد گلیم
رباعی شماره 203 : هر شب ز غمت تازه عذابی بینم
رباعی شماره 204 : هر ناله که بر سر شتر میکردم
رباعی شماره 205 : هم مستم وهم غلام سرمستانم
رباعی شماره 206 : یک دست به مصحفیم و یک دست به جام
ن :
رباعی شماره 207 : از ضعف من آنچنان توانم رفتن
رباعی شماره 208 : از مهر خود و کین تو در تابم من
رباعی شماره 209 : افتاد ز محنت من آوازه برون
رباعی شماره 210 : ای بی خبر از غایت دلداری من
رباعی شماره 211 : ای زلف تو حلقه حلقه و چین بر چین
رباعی شماره 212 : ای یاد تو تسبیح زبان و لب من
رباعی شماره 213 : با درد تو نیست روی درمان دیدن
رباعی شماره 214 : بر هر دو طرف مزن تو بر یک سو زن
رباعی شماره 215 : بر یاد تو بی تو این جهان گذران
رباعی شماره 216 : چشم و دهن آن صنم لاله رخان
رباعی شماره 217 : در دام غم تو خسته ای نیست چو من
رباعی شماره 218 : در درج عقیق دُر منظومش بین
رباعی شماره 219 : در گنجه دو درزن گر استاد جوان
رباعی شماره 220 : دوش از غم هجرت ای بت عهدشکن
رباعی شماره 221 : دی خوش پسری بدیدم از سرّاجان
رباعی شماره 222 : دی خوش پسری بدیدم اندر زوزن
رباعی شماره 223 : رخسار تو مشک است سر زلف تو خون
رباعی شماره 224 : رفتی به سرا دوش به می نوشیدن
رباعی شماره 225 : زلفین تو سی زنگی و هر سی مستان
رباعی شماره 226 : قلاش و قلندری و عاشق بودن
رباعی شماره 227 : کو آن همه زنهار و عهدت با من
رباعی شماره 228 : گر خون تو ای بوده پسندیده ی من
رباعی شماره 229 : ما را سر زلف دلبران نیست کنون
رباعی شماره 230 : من دل ز تو برنگیرم آسان آسان
رباعی شماره 231 : من رفتم و دل مقیم خواهد بودن
و :
رباعی شماره 232 : آب ارچه نمی رود به جویم با تو
رباعی شماره 233 : ابریست که خون دیده بارد غم تو
رباعی شماره 234 : ابریست که قطره نم فشاند غم تو
رباعی شماره 235 : ای زلف خوشت را حرکاتی نیکو
رباعی شماره 236 : چون نیست پدید در غمم بیرون شو
رباعی شماره 237 : دل در ازل آمد آشیان غم تو
رباعی شماره 238 : روز ازل آمدم نشان غم تو
رباعی شماره 239 : عشق است که شیر نر زبون آید از او
رباعی شماره 240 : موذن پسری تازه تر از لاله ی مرو
ه :
رباعی شماره 241 : آن زلف نگر سر به سمن آورده
رباعی شماره 242 : اندر دل من ای بت عیار بچه
رباعی شماره 243 : ای در طلب تو عمر من فرسوده
رباعی شماره 244 : ای دست تو دست من به دستان بسته
رباعی شماره 245 : ای روی تو از تازه گل بربر به
رباعی شماره 246 : ای روی تو ماه را شکست آورده
رباعی شماره 247 : ای شکّر تو بار نبات آورده
رباعی شماره 248 : ای شمع رخت را دل من پروانه
رباعی شماره 249 : دلدار به من گفت که می بر کف نه
رباعی شماره 250 : مستش دیدم گرفته راه خانه
رباعی شماره 251 : معشوقه لطیف و چست و بازاری به
ی :
رباعی شماره 252 : از دیده اگر نه خون روان داشتمی
رباعی شماره 253 : آمد شب و شد جهان روشن تاری
رباعی شماره 254 : آنی که به لطف تو سراسر نمکی
رباعی شماره 255 : آنی که به هیچ کس تو چیزی ندهی
رباعی شماره 256 : ای بت به سر مسیح اگر ترسایی
رباعی شماره 257 : ای تنگ شکر چون دهن تنگت نی
رباعی شماره 258 : ای رشته چو قصد لعل کانی کردی
رباعی شماره 259 : ای کرده جفا و جور آیین بحلی
رباعی شماره 260 : با روی چو نوبهار و با خوی دئی
رباعی شماره 261 : بس خون که بدان دو چشم خونخواره کنی
رباعی شماره 262 : تا کی به هوای دل چنین خوار شوی
رباعی شماره 263 : تن زود به خواری ای جلب بنهادی
رباعی شماره 264 : تو مونس غم شبان تاریک نه ای
رباعی شماره 265 : چون اسب به میدان طرب میتازی
رباعی شماره 266 : چون بند ز نامه ی تو بگشاد رهی
رباعی شماره 267 : چون خاک زمین اگر عناکش باشی
رباعی شماره 268 : چون در دلت آن بود که گیری یاری
رباعی شماره 269 : چندان به دو رخ، گل بدیع آوردی
رباعی شماره 270 : در دل نگذارمت که افگار شوی
رباعی شماره 271 : در ده می لعل لاله گون صافی
رباعی شماره 272 : در سنگ اگر شوی چو نار ای ساقی
رباعی شماره 273 : در وقت بهار جز لب جوی مجوی
رباعی شماره 274 : دل بی تو به جز خون جگر بارد نی
رباعی شماره 275 : دل ها تو بری و قصد جان ها تو کنی
رباعی شماره 276 : دلدار قلندر است و ما بازاری
رباعی شماره 277 : دی گر دل خود به تو ننموده امی
رباعی شماره 278 : زلف و رخ خود به هم برابر کردی
رباعی شماره 279 : شخصی دارم دلی خراب اندر وی
رباعی شماره 280 : شفتالوی آبدارت ای سرو سهی
رباعی شماره 281 : گر چشم چو آهوت وفا داشتیی
رباعی شماره 282 : گر زانکه چو خاک ره ستمکش باشی
رباعی شماره 283 : گر من به مثل هزار جان داشتمی
رباعی شماره 284 : گفتم که مرا از نظر انداخته ای
رباعی شماره 285 : گه خصم شوی مرا و گه یار آیی
رباعی شماره 286 : مر موی تو را چه بودی بی آزاری
رباعی شماره 287 : مضراب ز زلف و نی ز قامت سازی
رباعی شماره 288 : هان تا به خرابات مجازی نایی
رباعی شماره 289 : هر چند چو خاک راه خوارم گیری
رباعی شماره 290 : هر گه که به زلف عنبر تر سایی
رباعی شماره 291 : هر گه که تو نعل اسب یکران بندی
رباعی شماره 292 : هرگز کامم ز خفت و خوابم ندهی
پایان اشعار این بخش