در این بخش غزلیات مخفی بدخشی نوشته شده است.
فهرست اشعار به ترتیب حروف الفبای حرف آخر قافیه یا ردیف است.
برای خواندن هر شعر، روی آن کلیک کنید :
الف :
غزل شماره 1 : ای قاصر از ادای صفاتت زبان ما
غزل شماره 2 : ای شاه عرب میر عجم سرور اعلی
غزل شماره 3 : کمترین بنده بود مهر، گل روی تو را
غزل شماره 4 : میدهد سرمه فسون نرگس شهلای تو را
غزل شماره 5 : ندانم چون کنم یا رب دل دیوانه ی خود را
غزل شماره 6 : هر چند ز دست تو خراب است دل ما
ب :
غزل شماره 7 : ز نور شمع من بزم رقیبان روشن است امشب
غزل شماره 8 : گشت مهمان من آن سرو خرامان امشب
ت :
غزل شماره 9 : برخیز که فصل گل و ایام شباب است
غزل شماره 10 : تا به کی از حال زار خود خبر خواهم نوشت
غزل شماره 11 : قیامت میکند بر پا خرام قد دلجویت
غزل شماره 12 : اگر به پیش تو جانا مرا گناهی هست
غزل شماره 13 : مگر ز روی خود آن نازنین نقاب گرفت
غزل شماره 14 : بی دوستان مرا به گلستان چه حاجت است
غزل شماره 15 : چشم سیه مست تو آماده ی جنگ است
ث :
غزل شماره 16 : گشتم خراب چشم خمارینت الغیاث
غزل شماره 17 : ای چشم نیم مست تو را با شراب بحث
ج :
غزل شماره 18 : گردید حساب راحت و شد در شمار رنج
ح :
غزل شماره 19 : فصل گل است و روز شب نوبهار صبح
خ :
غزل شماره 20 : بی روی تو شد بر من غمدیده جهان تلخ
د :
غزل شماره 21 : ز زلف پر شکنت مشکناب میریزد
غزل شماره 22 : ترکی که چشم مستش عالم خراب دارد
غزل شماره 23 : یاد باد آنکه گذارم به سر کوی تو بود
غزل شماره 24 : اگر چه رشوه خوردن لذت بسیار هم دارد
غزل شماره 25 : باز نوروز و بهار است مبارک باشد
ذ :
غزل شماره 26 : ننوشت به من نگار کاغذ
ر :
غزل شماره 27 : باز نوروز شد و جوش گل و فصل بهار
غزل شماره 28 : کرد با من وعده ی دیدار یار
غزل شماره 29 : گشت تا آن سرو گلرخسار با اغیار یار
غزل شماره 30 : ز بعد حمد خدا نعت احمد مختار
ز :
غزل شماره 31 : دلدار بود همدم و هم خانه ام امروز
غزل شماره 32 : ترک شوخم غم هجران نکشیده است هنوز
س :
غزل شماره 33 : سر به سر خام است کار بلهوس
ش :
غزل شماره 34 : ای دل از عیش دو عالم یک قلم بیگانه باش
غزل شماره 35 : آن شوخ جفاکار که لب چون شکرستش
غزل شماره 36 : خرامان گر شود بر طرف گلشن قد رعنایش
ص :
غزل شماره 37 : تنها نه ز شوقت دل دیوانه کند رقص
ض :
غزل شماره 38 : هر چند غنچه راست ز باد بهار فیض
ط :
غزل شماره 39 : یار هم بزم رقیب و گفتگوی ما غلط
غزل شماره 40 : تا که دارد دل به آن شوخ سخنگو اختلاط
ظ :
غزل شماره 41 : چون غایب است شمع من از انجمن چه حظ
ع :
غزل شماره 42 : به وصال تو نگردند رقیبان قانع
غ :
غزل شماره 43 : خوش آن روزی که در کوی تو ای آرام جان فارغ
ف :
غزل شماره 44 : جان که گشته بسمل آن تیغ ابرو برطرف
غزل شماره 45 : پهن است به عالم همه انوار معارف
ق :
غزل شماره 46 : پر خون بود از یاد لبت شيشه ی عاشق
ک :
غزل شماره 47 : تا كی ز هجرت ای شوخ بی باک
ل :
غزل شماره 48 : مرا از دوستان دارد جدا دل
غزل شماره 49 : ساقی بیا که میگذرد روزگار گل
م :
غزل شماره 50 : شام هجران بس که یاد آن لعل خندان میکنم
غزل شماره 51 : ز جام باده ی شوقش ز بس سرشار و مدهوشم
غزل شماره 52 : ای نور دیده باش طلبکار معلم
غزل شماره 53 : به خوبی روی خوبش دیده بودم
غزل شماره 54 : گر نامه به آن شوخ ستمکار نویسم
غزل شماره 55 : تا که دل سودا به خوبان کرده ایم
غزل شماره 56 : یا رب بلای هجران دیدم ندیده بودم
غزل شماره 57 : به دست سبحه و پیمانه در بغل دارم
غزل شماره 58 : مثال تو شیرین شمایل ندیدم
غزل شماره 59 : بریدم از همه تا با غمت همخانه گردیدم
غزل شماره 60 : اسیر لعل لب و چشم سرمه سای تو گردم
غزل شماره 61 : گفتگوی لب شیرین تو را بنده شوم
غزل شماره 62 : ز عشاق رنجیدنت را بنازم
غزل شماره 63 : ز بس که کرده خراب آن دو لعل می نوشم
ن :
غزل شماره 64 : عمری است که بودم به دل ارمان بدخشان
غزل شماره 65 : ای هلاک چشم فتانت نه من صد همچو من
غزل شماره 66 : با نگهی یار من برده دل زار من
غزل شماره 67 : ای دلبر سنگین دل و سیمین بدن من
غزل شماره 68 : ای شوخ جفاپیشه ی بیداد گر من
و :
غزل شماره 69 : چون یار جدا می شود ای دل همه خون شو
ه :
غزل شماره 70 : خط آمد بر رخت ای سیمتن آهسته آهسته
غزل شماره 71 : دلم تا با غم او خو گرفته
غزل شماره 72 : بهار وسبزه و جوش شگوفه
غزل شماره 73 : ز جود خوان کرم پر گشاده است شگوفه
غزل شماره 74 : نوروز جهان گشته گل افشان ز شگوفه
ی :
غزل شماره 75 : ای دیده باز واله و حیران کیستی
غزل شماره 76 : این عالم عبرت نیست جز برق شرر چیزی
غزل شماره 77 : دوستان با که دهم شرح غم تنهایی
غزل شماره 78 : ای آنکه ز فردا خبرت نیست که هستی
غزل شماره 79 : منقل آتش بود گل در بهار صندلی
غزل شماره 80 : تو ای ادیب سخن سنجی و سخندانی
پایان اشعار این بخش
