غزلیات مخفی بدخشی

در این بخش غزلیات مخفی بدخشی نوشته شده است.

فهرست اشعار به ترتیب حروف الفبای حرف آخر قافیه یا ردیف است.

برای خواندن هر شعر، روی آن کلیک کنید :

الف : 

غزل شماره 1 : ای قاصر از ادای صفاتت زبان ما

غزل شماره 2 : ای شاه عرب میر عجم سرور اعلی

غزل شماره 3 : کمترین بنده بود مهر، گل روی تو را

غزل شماره 4 : میدهد سرمه فسون نرگس شهلای تو را

غزل شماره 5 : ندانم چون کنم یا رب دل دیوانه ی خود را

غزل شماره 6 : هر چند ز دست تو خراب است دل ما

ب : 

غزل شماره 7 : ز نور شمع من بزم رقیبان روشن است امشب

غزل شماره 8 : گشت مهمان من آن سرو خرامان امشب

ت : 

غزل شماره 9 : برخیز که فصل گل و ایام شباب است

غزل شماره 10 : تا به کی از حال زار خود خبر خواهم نوشت

غزل شماره 11 : قیامت میکند بر پا خرام قد دلجویت

غزل شماره 12 : اگر به پیش تو جانا مرا گناهی هست

غزل شماره 13 : مگر ز روی خود آن نازنین نقاب گرفت

غزل شماره 14 : بی دوستان مرا به گلستان چه حاجت است

غزل شماره 15 : چشم سیه مست تو آماده ی جنگ است

ث : 

غزل شماره 16 : گشتم خراب چشم خمارینت الغیاث

غزل شماره 17 : ای چشم نیم مست تو را با شراب بحث

ج : 

غزل شماره 18 : گردید حساب راحت و شد در شمار رنج

ح : 

غزل شماره 19 : فصل گل است و روز شب نوبهار صبح

خ : 

غزل شماره 20 : بی روی تو شد بر من غمدیده جهان تلخ

د : 

غزل شماره 21 : ز زلف پر شکنت مشکناب میریزد

غزل شماره 22 : ترکی که چشم مستش عالم خراب دارد

غزل شماره 23 : یاد باد آنکه گذارم به سر کوی تو بود

غزل شماره 24 : اگر چه رشوه خوردن لذت بسیار هم دارد

غزل شماره 25 : باز نوروز و بهار است مبارک باشد

ذ : 

غزل شماره 26 : ننوشت به من نگار کاغذ

ر : 

غزل شماره 27 : باز نوروز شد و جوش گل و فصل بهار

غزل شماره 28 : کرد با من وعده ی دیدار یار

غزل شماره 29 : گشت تا آن سرو گلرخسار با اغیار یار

غزل شماره 30 : ز بعد حمد خدا نعت احمد مختار

ز : 

غزل شماره 31 : دلدار بود همدم و هم خانه ام امروز

غزل شماره 32 : ترک شوخم غم هجران نکشیده است هنوز

س : 

غزل شماره 33 : سر به سر خام است کار بلهوس

ش : 

غزل شماره 34 : ای دل از عیش دو عالم یک قلم بیگانه باش

غزل شماره 35 : آن شوخ جفاکار که لب چون شکرستش

غزل شماره 36 : خرامان گر شود بر طرف گلشن قد رعنایش

ص : 

غزل شماره 37 : تنها نه ز شوقت دل دیوانه کند رقص

ض : 

غزل شماره 38 : هر چند غنچه راست ز باد بهار فیض

ط : 

غزل شماره 39 : یار هم بزم رقیب و گفتگوی ما غلط

غزل شماره 40 : تا که دارد دل به آن شوخ سخنگو اختلاط

ظ : 

غزل شماره 41 : چون غایب است شمع من از انجمن چه حظ

ع : 

غزل شماره 42 : به وصال تو نگردند رقیبان قانع

غ : 

غزل شماره 43 : خوش آن روزی که در کوی تو ای آرام جان فارغ

ف : 

غزل شماره 44 : جان که گشته بسمل آن تیغ ابرو برطرف

غزل شماره 45 : پهن است به عالم همه انوار معارف

ق : 

غزل شماره 46 : پر خون بود از یاد لبت شيشه ی عاشق

ک : 

غزل شماره 47 : تا كی ز هجرت ای شوخ بی باک

ل : 

غزل شماره 48 : مرا از دوستان دارد جدا دل

غزل شماره 49 : ساقی بیا که میگذرد روزگار گل

م : 

غزل شماره 50 : شام هجران بس که یاد آن لعل خندان میکنم

غزل شماره 51 : ز جام باده ی شوقش ز بس سرشار و مدهوشم

غزل شماره 52 : ای نور دیده باش طلبکار معلم

غزل شماره 53 : به خوبی روی خوبش دیده بودم

غزل شماره 54 : گر نامه به آن شوخ ستمکار نویسم

غزل شماره 55 : تا که دل سودا به خوبان کرده ایم

غزل شماره 56 : یا رب بلای هجران دیدم ندیده بودم

غزل شماره 57 : به دست سبحه و پیمانه در بغل دارم

غزل شماره 58 : مثال تو شیرین شمایل ندیدم

غزل شماره 59 : بریدم از همه تا با غمت همخانه گردیدم

غزل شماره 60 : اسیر لعل لب و چشم سرمه سای تو گردم

غزل شماره 61 : گفتگوی لب شیرین تو را بنده شوم

غزل شماره 62 : ز عشاق رنجیدنت را بنازم

غزل شماره 63 : ز بس که کرده خراب آن دو لعل می نوشم

ن : 

غزل شماره 64 : عمری است که بودم به دل ارمان بدخشان

غزل شماره 65 : ای هلاک چشم فتانت نه من  صد همچو من

غزل شماره 66 : با نگهی یار من برده دل زار من

غزل شماره 67 : ای دلبر سنگین دل و سیمین بدن من

غزل شماره 68 : ای شوخ جفاپیشه ی بیداد گر من

و : 

غزل شماره 69 : چون یار جدا می شود ای دل همه خون شو

ه : 

غزل شماره 70 : خط آمد بر رخت ای سیمتن آهسته آهسته

غزل شماره 71 : دلم تا با غم او خو گرفته

غزل شماره 72 : بهار وسبزه و جوش شگوفه

غزل شماره 73 : ز جود خوان کرم پر گشاده است شگوفه

غزل شماره 74 : نوروز جهان گشته گل افشان ز شگوفه

ی : 

غزل شماره 75 : ای دیده باز واله و حیران کیستی

غزل شماره 76 : این عالم عبرت نیست جز برق شرر چیزی

غزل شماره 77 : دوستان با که دهم شرح غم تنهایی

غزل شماره 78 : ای آنکه ز فردا خبرت نیست که هستی

غزل شماره 79 : منقل آتش بود گل در بهار صندلی

غزل شماره 80 : تو ای ادیب سخن سنجی و سخندانی

پایان اشعار این بخش