ورود-ثبت نام

قطعات پروین اعتصامی

در این بخش قطعات پروین اعتصامی نوشته شده است .

برای خواندن هر شعر ، روی آن کلیک کنید :

 

قطعه شماره ۱ : خمید نرگس پژمرده ای ز انده و شرم

قطعه شماره ۲ : شمع بگریست گه سوز و گداز

قطعه شماره ۳ : برزگری پند به فرزند داد

قطعه شماره ۴ : گفت با صید قفس، مرغ چمن

قطعه شماره ۵ : عالمی طعنه زد به نادانی

قطعه شماره ۶ : عدسی وقت پختن، از ماشی

قطعه شماره ۷ : ای که عمریست راه پیمایی

قطعه شماره ۸ : بلبلی شیفته میگفت به گل

قطعه شماره ۹ : فتاد طائری از لانه و ز درد تپید

قطعه شماره ۱۰ : به کرم پیله شنیدم که طعنه زد حلزون

قطعه شماره ۱۱ : بلبلی گفت سحر با گل سرخ

قطعه شماره ۱۲ : موشکی را به مهر، مادر گفت

قطعه شماره ۱۳ : به سوزنی ز ره شکوه گفت پیرهنی

قطعه شماره ۱۴ : شب شد و پیر رفوگر ناله کرد

قطعه شماره ۱۵ : گفت دیوار قصر پادشهی

قطعه شماره ۱۶ : با مرغکان خویش، چنین گفت ماکیان

قطعه شماره ۱۷ : ای دل، اول قدم نیکدلان

قطعه شماره ۱۸ : زاغی به طرف باغ، به طاووس طعنه زد

قطعه شماره ۱۹ : روزی گذشت پادشهی از گذرگهی

قطعه شماره ۲۰ : صبحدم، تازه گلی خودبین گفت

قطعه شماره ۲۱ : به سر خاک پدر، دخترکی

قطعه شماره ۲۲ : بنفشه صبحدم افسرد و باغبان گفتش

قطعه شماره ۲۳ : به لاله نرگس مخمور گفت وقت سحر

قطعه شماره ۲۴ : وقت سحر، به آینه ای گفت شانه ای

قطعه شماره ۲۵ : بلبل آهسته به گل گفت شبی

قطعه شماره ۲۶ : خلید خار درشتی به پای طفلی خرد

قطعه شماره ۲۷ : نهال تازه رسی گفت با درختی خشک

قطعه شماره ۲۸ : بلبلی گفت به کنج قفسی

قطعه شماره ۲۹ : در آبگیر، سحرگاه بط به ماهی گفت

قطعه شماره ۳۰ : به شکوه گفت جوانی فقیر با پیری

قطعه شماره ۳۱ : به صحرا، سرود اینچنین خارکن

قطعه شماره ۳۲ : روز شکار، پیرزنی با قباد گفت

قطعه شماره ۳۳ : کودکی کوزه ای شکست و گریست

قطعه شماره ۳۴ : سرو خندید سحر، بر گل سرخ

قطعه شماره ۳۵ : باغبانی، قطره ای بر برگ گل

قطعه شماره ۳۶ : نهاد کودک خردی به سر، ز گل تاجی

قطعه شماره ۳۷ : محتسب، مستی به ره دید و گریبانش گرفت

قطعه شماره ۳۸ : دی، کودکی به دامن مادر گریست زار

قطعه شماره ۳۹ : عاقل از کار بزرگی طلبید

قطعه شماره ۴۰ : غنچه ای گفت به پژمرده گلی

قطعه شماره ۴۱ : علم سرمایه ی هستی است، نه گنج زر و مال

قطعه شماره ۴۲ : کاشکی وقت را شتاب نبود

قطعه شماره ۴۳ : دانی که را سزد صفت پاکی:

قطعه شماره ۴۴ : با دوک خویش، پیرزنی گفت وقت کار

قطعه شماره ۴۵ : دختری خرد، به مهمانی رفت

قطعه شماره ۴۶ : به طعنه پیش سگی گفت گربه: کای مسکین !

قطعه شماره ۴۷ : گفت با زنجیر، در زندان شبی دیوانه ای

قطعه شماره ۴۸ : کبوتری، سحر اندر هوای پروازی

قطعه شماره ۴۹ : با بنفشه، لاله گفت ای بی خبر

قطعه شماره ۵۰ : آن نشنیدید که یک قطره اشک

قطعه شماره ۵۱ : بزرگمهر، به نوشین روان نوشت که: خلق

قطعه شماره ۵۲ : همای دید سوی ماکیان به قلعه و گفت

قطعه شماره ۵۳ : آب نالید، وقت جوشیدن

قطعه شماره ۵۴ : آن قصه شنیدید که در باغ یکی روز

قطعه شماره ۵۵ : نهان کرد دیوانه در جیب، سنگی

قطعه شماره ۵۶ : به خویش، هیمه گه سوختن به زاری گفت

قطعه شماره ۵۷ : سپیده دم، نسیمی روح پرور

قطعه شماره ۵۸ : نخودی گفت لوبیایی را

قطعه شماره ۵۹ : مرغی به باغ رفت و یکی میوه کند و خورد

قطعه شماره ۶۰ : بارید ابر بر گل پژمرده ای و گفت

قطعه شماره ۶۱ : شاهدی گفت به شمعی کامشب

قطعه شماره ۶۲ : از درد پای، پیرزنی ناله کرد زار

قطعه شماره ۶۳ : پیام داد سگ گله را، شبی گرگی

قطعه شماره ۶۴ : حکایت کرد سرهنگی به کسری

قطعه شماره ۶۵ : ز حیله، بر در موشی نشست گربه و گفت

قطعه شماره ۶۶ : لاله ای با نرگس پژمرده گفت

قطعه شماره ۶۷ : نهفت چهره گلی زیر برگ و بلبل گفت

قطعه شماره ۶۸ : نهان شد از گل زردی گلی سپید که ما

قطعه شماره ۶۹ : به جغد گفت شبانگاه طوطی از سر خشم

قطعه شماره ۷۰ : در آن سرای که زن نیست، انس و شفقت نیست

قطعه شماره ۷۱ : شنیده اید که آسایش بزرگان چیست:

قطعه شماره ۷۲ : شبی به مردمک چشم، طعنه زد مژگان

قطعه شماره ۷۳ : نیکنامی نباشد، از ره عجب

قطعه شماره ۷۴ : جعل پیر گفت با انگشت

قطعه شماره ۷۵ : پدر آن تیشه که بر خاک تو زد دست اجل

قطعه شماره ۷۶ : ز سری، موی سپیدی رویید

قطعه شماره ۷۷ : ای نهال آرزو، خوش زی که بار آورده ای

قطعه شماره ۷۸ : دی، مرغکی به مادر خود گفت، تا به چند

قطعه شماره ۷۹ : سخن گفت با خویش، دلوی به نخوت

قطعه شماره ۸۰ : به کنج مطبخ تاریک، تابه گفت به دیگ

قطعه شماره ۸۱ : تو بلند آوازه بودی ای روان

قطعه شماره ۸۲ : مرغی نهاد روی به باغی ز خرمنی

قطعه شماره ۸۳ : بادی وزید و لانه ی خردی خراب کرد

قطعه شماره ۸۴ : به ماه دی، گلستان گفت با برف

قطعه شماره ۸۵ : شنیده اید میان دو قطره خون چه گذشت

قطعه شماره ۸۶ : جوانی چنین گفت روزی به پیری

قطعه شماره ۸۷ : در دست بانویی، به نخی گفت سوزنی

قطعه شماره ۸۸ : شنیده اید که روزی به چشمه ی خورشید

قطعه شماره ۸۹ : به آب روان گفت گل کز تو خواهم

قطعه شماره ۹۰ : سیر، یک روز طعنه زد به پیاز

پایان اشعار این بخش

 

نویسندگان :

نویسندگان :

امین پیرانی - حامد پیری

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *