در این بخش قطعات پروین اعتصامی نوشته شده است .
برای خواندن هر شعر ، روی آن کلیک کنید :
قطعه شماره 1 : خمید نرگس پژمرده ای ز انده و شرم
قطعه شماره 2 : شمع بگریست گه سوز و گداز
قطعه شماره 3 : برزگری پند به فرزند داد
قطعه شماره 4 : گفت با صید قفس، مرغ چمن
قطعه شماره 5 : عالمی طعنه زد به نادانی
قطعه شماره 6 : عدسی وقت پختن، از ماشی
قطعه شماره 7 : ای که عمریست راه پیمایی
قطعه شماره 8 : بلبلی شیفته میگفت به گل
قطعه شماره 9 : فتاد طائری از لانه و ز درد تپید
قطعه شماره 10 : به کرم پیله شنیدم که طعنه زد حلزون
قطعه شماره 11 : بلبلی گفت سحر با گل سرخ
قطعه شماره 12 : موشکی را به مهر، مادر گفت
قطعه شماره 13 : به سوزنی ز ره شکوه گفت پیرهنی
قطعه شماره 14 : شب شد و پیر رفوگر ناله کرد
قطعه شماره 15 : گفت دیوار قصر پادشهی
قطعه شماره 16 : با مرغکان خویش، چنین گفت ماکیان
قطعه شماره 17 : ای دل، اول قدم نیکدلان
قطعه شماره 18 : زاغی به طرف باغ، به طاووس طعنه زد
قطعه شماره 19 : روزی گذشت پادشهی از گذرگهی
قطعه شماره 20 : صبحدم، تازه گلی خودبین گفت
قطعه شماره 21 : به سر خاک پدر، دخترکی
قطعه شماره 22 : بنفشه صبحدم افسرد و باغبان گفتش
قطعه شماره 23 : به لاله نرگس مخمور گفت وقت سحر
قطعه شماره 24 : وقت سحر، به آینه ای گفت شانه ای
قطعه شماره 25 : بلبل آهسته به گل گفت شبی
قطعه شماره 26 : خلید خار درشتی به پای طفلی خرد
قطعه شماره 27 : نهال تازه رسی گفت با درختی خشک
قطعه شماره 28 : بلبلی گفت به کنج قفسی
قطعه شماره 29 : در آبگیر، سحرگاه بط به ماهی گفت
قطعه شماره 30 : به شکوه گفت جوانی فقیر با پیری
قطعه شماره 31 : به صحرا، سرود اینچنین خارکن
قطعه شماره 32 : روز شکار، پیرزنی با قباد گفت
قطعه شماره 33 : کودکی کوزه ای شکست و گریست
قطعه شماره 34 : سرو خندید سحر، بر گل سرخ
قطعه شماره 35 : باغبانی، قطره ای بر برگ گل
قطعه شماره 36 : نهاد کودک خردی به سر، ز گل تاجی
قطعه شماره 37 : محتسب، مستی به ره دید و گریبانش گرفت
قطعه شماره 38 : دی، کودکی به دامن مادر گریست زار
قطعه شماره 39 : عاقل از کار بزرگی طلبید
قطعه شماره 40 : غنچه ای گفت به پژمرده گلی
قطعه شماره 41 : علم سرمایه ی هستی است، نه گنج زر و مال
قطعه شماره 42 : کاشکی وقت را شتاب نبود
قطعه شماره 43 : دانی که را سزد صفت پاکی:
قطعه شماره 44 : با دوک خویش، پیرزنی گفت وقت کار
قطعه شماره 45 : دختری خرد، به مهمانی رفت
قطعه شماره 46 : به طعنه پیش سگی گفت گربه: کای مسکین !
قطعه شماره 47 : گفت با زنجیر، در زندان شبی دیوانه ای
قطعه شماره 48 : کبوتری، سحر اندر هوای پروازی
قطعه شماره 49 : با بنفشه، لاله گفت ای بی خبر
قطعه شماره 50 : آن نشنیدید که یک قطره اشک
قطعه شماره 51 : بزرگمهر، به نوشین روان نوشت که: خلق
قطعه شماره 52 : همای دید سوی ماکیان به قلعه و گفت
قطعه شماره 53 : آب نالید، وقت جوشیدن
قطعه شماره 54 : آن قصه شنیدید که در باغ یکی روز
قطعه شماره 55 : نهان کرد دیوانه در جیب، سنگی
قطعه شماره 56 : به خویش، هیمه گه سوختن به زاری گفت
قطعه شماره 57 : سپیده دم، نسیمی روح پرور
قطعه شماره 58 : نخودی گفت لوبیایی را
قطعه شماره 59 : مرغی به باغ رفت و یکی میوه کند و خورد
قطعه شماره 60 : بارید ابر بر گل پژمرده ای و گفت
قطعه شماره 61 : شاهدی گفت به شمعی کامشب
قطعه شماره 62 : از درد پای، پیرزنی ناله کرد زار
قطعه شماره 63 : پیام داد سگ گله را، شبی گرگی
قطعه شماره 64 : حکایت کرد سرهنگی به کسری
قطعه شماره 65 : ز حیله، بر در موشی نشست گربه و گفت
قطعه شماره 66 : لاله ای با نرگس پژمرده گفت
قطعه شماره 67 : نهفت چهره گلی زیر برگ و بلبل گفت
قطعه شماره 68 : نهان شد از گل زردی گلی سپید که ما
قطعه شماره 69 : به جغد گفت شبانگاه طوطی از سر خشم
قطعه شماره 70 : در آن سرای که زن نیست، انس و شفقت نیست
قطعه شماره 71 : شنیده اید که آسایش بزرگان چیست:
قطعه شماره 72 : شبی به مردمک چشم، طعنه زد مژگان
قطعه شماره 73 : نیکنامی نباشد، از ره عجب
قطعه شماره 74 : جعل پیر گفت با انگشت
قطعه شماره 75 : پدر آن تیشه که بر خاک تو زد دست اجل
قطعه شماره 76 : ز سری، موی سپیدی رویید
قطعه شماره 77 : ای نهال آرزو، خوش زی که بار آورده ای
قطعه شماره 78 : دی، مرغکی به مادر خود گفت، تا به چند
قطعه شماره 79 : سخن گفت با خویش، دلوی به نخوت
قطعه شماره 80 : به کنج مطبخ تاریک، تابه گفت به دیگ
قطعه شماره 81 : تو بلند آوازه بودی ای روان
قطعه شماره 82 : مرغی نهاد روی به باغی ز خرمنی
قطعه شماره 83 : بادی وزید و لانه ی خردی خراب کرد
قطعه شماره 84 : به ماه دی، گلستان گفت با برف
قطعه شماره 85 : شنیده اید میان دو قطره خون چه گذشت
قطعه شماره 86 : جوانی چنین گفت روزی به پیری
قطعه شماره 87 : در دست بانویی، به نخی گفت سوزنی
قطعه شماره 88 : شنیده اید که روزی به چشمه ی خورشید
قطعه شماره 89 : به آب روان گفت گل کز تو خواهم
قطعه شماره 90 : سیر، یک روز طعنه زد به پیاز
پایان اشعار این بخش
