در این بخش ، قصاید سعدی شیرازی نوشته شده است .
این قصاید به ترتیب حروف الفبای حرف آخر قافیه ، در تارنمای ادبستان شعر پارسی نوشته شده است .
برای خواندن هر قصیده روی آن کلیک کنید :
قصیده شماره 1 : شکر و سپاس و منت و عزت خدای را
قصیده شماره 2 : اگر مطالعه خواهد کسی بهشت برین را
قصیده شماره 3 : عَلَم دولت نوروز به صحرا برخاست
قصیده شماره 4 : ایهاالناس جهان جای تن آسانی نیست
قصیده شماره 5 : خوش است عمر دریغا که جاودانی نیست
قصیده شماره 6 : دردی به دل رسید که آرام جان برفت
قصیده شماره 7 : به اتفاق دگر دل به کس نباید داد
قصیده شماره 8 : چو مرد رهرو اندر راه حق ثابت قدم گردد
قصیده شماره 9 : فضل خدای را که تواند شمار کرد
قصیده شماره 10 : کدام باغ به دیدار دوستان ماند
قصیده شماره 11 : احمدالله تعالی که به ارغام حسود
قصیده شماره 12 : روزی که زیر خاک تن ما نهان شود
قصیده شماره 13 : بامدادی که تفاوت نکند لیل و نهار
قصیده شماره 14 : به هیچ یار مده خاطر و به هیچ دیار
قصیده شماره 14 مطلع دوم : کجا همی رود این شاهد شکر گفتار
قصیده شماره 15 : بس بگردید و بگردد روزگار
قصیده شماره 16 : دل شکسته که مرهم نهد دگربارش
قصیده شماره 17 : هر آدمی که نظر با یکی ندارد و دل
قصیده شماره 18 : ان هوی النفس یقد العقال
قصیده شماره 19 : توانگری نه به مال است پیش اهل کمال
قصیده شماره 20 : بسی صورت بگردیدست عالم
قصیده شماره 21 : خدای را چه توان گفت شکر فضل و کرم
قصیده شماره 22 : یا رب آن روی است یا برگ سمن
قصیده شماره 23 : این منتی بر اهل زمین بود از آسمان
قصیده شماره 24 : شکر به شکر نهم در دهان مژده دهان
قصیده شماره 24 مطلع دوم : تو را که گفت که برقع برافکن ای فتان
قصیده شماره 25 : ای محافل را به دیدار تو زین
قصیده شماره 26 : تبارک الله از آن نقشبند ماه مهین
قصیده شماره 27 : آسمان را حق بود گر خون بگرید بر زمین
قصیده شماره 28 : به نوبتاند ملوک اندرین سپنج سرای
قصیده شماره 29 : دریغ روز جوانی و عهد برنایی
قصیده شماره 30 : ای که پنجاه رفت و در خوابی
قصیده شماره 31 : بزن که قوت بازوی سلطنت داری
قصیده شماره 32 : ای نفس اگر به دیده ی تحقیق بنگری
قصیده شماره 33 : دنیا نیرزد آن که پریشان کنی دلی
قصیده شماره 34 : ترحم ذلتی یا ذا المعالی
پایان اشعار این بخش
بده
👍👍