در این بخش غزلیات وحدت کرمانشاهی نوشته شده است.
فهرست اشعار به ترتیب حروف الفبای حرف آخر قافیه یا ردیف است.
برای خواندن هر شعر، روی آن کلیک کنید :
الف :
غزل شماره 1 : ای دوست مرانم ز در خویش خدا را
غزل شماره 2 : بگوی زاهد خودبین بادپیما را
غزل شماره 3 : دل بی تو تمنا نکند کوی منا را
غزل شماره 4 : آتش عشقم بسوخت خرقه ی طامات را
غزل شماره 5 : یا میکده را دربند این رند شرابی را
غزل شماره 6 : بر باد فنا تا ندهی گرد خودی را
غزل شماره 7 : تا نشویید به می دفتر دانایی را
غزل شماره 8 : از باده مست گشت بت می‌پرست ما
غزل شماره 9 : گردون چو زد لوای ولایت به بام ما
غزل شماره 10 : لبریز تا ز باده نگردید جام ما
غزل شماره 11 : باز آهنگ جنون کردیم ما
غزل شماره 12 : از یک خروش یا رب شب زنده دارها
غزل شماره 13 : بشنو ز ما که تجربه کردیم سال‌ها
ب :
غزل شماره 14 : ز دست عقل به رنجم بیار جام شراب
ت :
غزل شماره 15 : عشق به یک سو فکند پرده چو از روی ذات
غزل شماره 16 : هر دلی کز تو شود غمزده، آن دل شاد است
غزل شماره 17 : به کیش اهل حقیقت کسی که درویش است
غزل شماره 18 : بر آنکه مرید می و معشوقه و جام است
غزل شماره 19 : مقصد من، خواجه، مولای من است
غزل شماره 20 : تا سر زلف پریشان تو چین در چین است
غزل شماره 21 : محرم راز خدایی دل دیوانه ی ماست
غزل شماره 22 : می ناچشیده حالت مستانت آرزوست؟
غزل شماره 23 : زاهد نشُسته دست ز تن جانت آرزوست؟
غزل شماره 24 : دوشینه سخن از خم آن زلف دوتا رفت
ج :
غزل شماره 25 : چو پوست تخت من است و کلاه پشمین تاج
د :
غزل شماره 26 : دلی که در خم آن زلف تابدار افتاد
غزل شماره 27 : خواجه آن روز که از بندگی آزادم کرد
غزل شماره 28 : پیش تیر نگهش سینه سپر خواهم کرد
غزل شماره 29 : بعد از این خدمت آن سرو روان خواهم کرد
غزل شماره 30 : ترک من از خانه بی‌حجاب برآمد
غزل شماره 31 : هر که از تن بگذرد جانش دهند
غزل شماره 32 : تا زنگ سیه ز آینه ی دل نزداید
ر :
غزل شماره 33 : می خور که هر که می نخورد فصل نوبهار
غزل شماره 34 : دیوانه کرده است مرا عشق روی یار
غزل شماره 35 : مگر شد سینه‌ام شب وادی طور
ز :
غزل شماره 36 : هر که آیین حقیقت نشناسد ز مجاز
ش :
غزل شماره 37 : زاهد خودپرست کو تا که ز خود رهانمش
غزل شماره 38 : آنکه هر دم زندم ناوک غم بر دل ریش
ق :
غزل شماره 39 : کردیم عاقبت وطن اندر دیار عشق
غزل شماره 40 : شد بر فراز مسند دل باز شاه عشق
ل :
غزل شماره 41 : آنکه ناید به دلش رحم ز بیماری دل
غزل شماره 42 : شکست گر دلت از کس مرنج ای عاقل
م :
غزل شماره 43 : تا چند سرگران ز مدار جهان شوم
غزل شماره 44 : ما سال‌ها مجاور میخانه بوده‌ایم
غزل شماره 45 : منّت خدای را که خدا را شناختیم
غزل شماره 46 : با توسن خیال به هر سو شتافتیم
غزل شماره 47 : دی مغبچه‌ای گفت که ما مظهر یاریم
ن :
غزل شماره 48 : خیز و رو آور به معراج یقین
و :
غزل شماره 49 : ز خود گذشتم و گشتم ز پای تا سر او
ه :
غزل شماره 50 : به عقل غره مشو تند پا منه در راه
غزل شماره 51 : از آن می شفقی رنگ یک دو جامم ده
ی :
غزل شماره 52 : رخی چو لاله و زلفی چو مشک تر داری
غزل شماره 53 : یا شب افغان شبی یا سحر آه سحری
غزل شماره 54 : ز نام بهره نبردیم غیر بدنامی
غزل شماره 55 : یار اگر با ما ز راه لطف بنشیند دمی
غزل شماره 56 : صحبت دوستان روحانی
غزل شماره 57 : رسید موسم پیری گذشت دور جوانی
غزل شماره 58 : به من فرمود پیر راه بینی
غزل شماره 59 : یاس را هرگز مباد ای دوست در دل ره دهی
پایان اشعار این بخش