مخفی بدخشی – غزل شماره 26
دوات دل
ننوشت به من نگار کاغذ
بنوشتمش از هزار کاغذ
ای هدهد خوش خبر توانی
از من ببری به یار کاغذ
وانگاه بگویش ای ستمگر
قحط است درآن دیار کاغذ؟
هجران تو چون شرار باشد
وین جسم من نزار کاغذ
یک شمه ز حال دل نویسم
بردن نتوان هزار کاغذ
کی شرح غمم دهد، بگردد
گر صفحه ی روزگار کاغذ
گردیده دوات دل پر از خون
وین دیده ی انتظار کاغذ
رمزی است برای حفظ قرآن
از زحمت کردگار کاغذ
یارب که شود ز وصل کوتاه
از زحمت کردگار کاغذ
چون یار نمیدهد جوابی
مخفی شده شرمسار کاغذ