در این بخش “ماده تاریخ های هاتف اصفهانی” نوشته شده است.
فهرست اشعار به ترتیب حروف الفبای حرف آخر قافیه یا ردیف است.
برای خواندن هر شعر، روی آن کلیک کنید :
شعر شماره 1 : در زمان خدیو دارا شأن
شعر شماره 2 : از محمدعلی آن گلبن بی‌خار افسوس
شعر شماره 3 : گرامی‌ترین یاری از دوستان
شعر شماره 4 : خان والا گهر محمدخان
شعر شماره 5 : خان ذی‌جاه فلک مرتبه عبدالرزاق
شعر شماره 6 : آه که از جور چرخ، وز ستم روزگار
شعر شماره 7 : دریغ از حاجی ابراهیم آن دانای روشندل
شعر شماره 8 : شکرلله که جهان را ز قدوم
شعر شماره 9 : خان احمد دون کز ستم و ظلم پیاپی
شعر شماره 10 : سپهر مجد و خورشید سماحت اختر عزت
شعر شماره 11 : حیف از حاجی محمد صادق روش ضمیر
شعر شماره 12 : صدهزار افسوس کز جور سپهر واژگون
شعر شماره 13 : بلبل گویای این باغ آذر از دور سپهر
شعر شماره 14 : در عهد خان دوران فرمانروای گیتی
شعر شماره 15 : فخر زمان میرزا صادق نیکو سرشت
شعر شماره 16 : چون ز بیداد چرخ بدرنسا
شعر شماره 17 : حیف از هدیه آن گل رعنا
شعر شماره 18 : دریغ و درد که دور سپهر فاطمه را
شعر شماره 19 : به تایید دارای گردون سپهر
شعر شماره 20 : هزار افسوس کز بیداد گردون
شعر شماره 21 : چون آقا صادق آن فروزان اختر
شعر شماره 22 : چو عبدالباقی آن خان فلک قدر
شعر شماره 23 : فخر سادات رفیع الدرجات
شعر شماره 24 : صد هزار افسوس کز بی‌مهری گردون نهاد
شعر شماره 25 : حیف ز حاجی نبی گوهر بحر وجود
شعر شماره 26 : خسرو کشور سخن مشتاق
شعر شماره 27 : شمع بزم اهل دل آقا علی‌اکبر که بود
شعر شماره 28 : آه که از جور فلک شد به باد
شعر شماره 29 : دریغ و درد کز بیداد گردون
شعر شماره 30 : به حکم بنده ی خلاق آن رزاق بی‌منّت
شعر شماره 31 : چو حوری جهان آن پسندیده زن
شعر شماره 32 : خان احمدبیک چون به جنت
شعر شماره 33 : چون خان جهان پناه از دور زمان
شعر شماره 34 : سپهر فضل و هنر آفتاب عز و شرف
شعر شماره 35 : صدهزار افسوس از فخر زمان زینت که بود
شعر شماره 36 : ساکن کنعان مهجوری خلیل
شعر شماره 37 : هزار افسوس کز بزم جهان ناگاه بیرون شد
شعر شماره 38 : خان جم کوکبه عبدالرزاق
شعر شماره 39 : حیف از فاطمه آن نخل جوان
شعر شماره 40 : گوهر این نه صدف آقا عزیز
شعر شماره 41 : میرزا صادق که پیش قامتش
شعر شماره 42 : حیف و صد حیف کز نهیب اجل
شعر شماره 43 : دریغا که شد در نقاب تراب
شعر شماره 44 : هزار حیف که از گلشن جهان آخر
شعر شماره 45 : محیط مروت که جوید نقاب
پایان اشعار این بخش
