سعدی-رباعی شماره ۱۷
گر خود ز عبادت استخوانی در پوست
زشت است اگر اعتقاد بندی که نکوست
گر بر سر پیکان برود طالب دوست
حقا که هنوز منّتِ دوست بر اوست
سعدی-رباعی شماره ۱۷
گر خود ز عبادت استخوانی در پوست
زشت است اگر اعتقاد بندی که نکوست
گر بر سر پیکان برود طالب دوست
حقا که هنوز منّتِ دوست بر اوست