ادبستان شعر پارسی تارنمایی ویژه ی شعر و ادب
سعدی-گلستان-باب سوم در فضیلت قناعت
حکایت ۱۸
هرگز از دور زمان ننالیده بودم و روی از گردش آسمان درهم نکشیده مگر وقتی که پایم برهنه مانده بود و استطاعت پای پوشی نداشتم . به جامع کوفه در آمدم دلتنگ . یکی را دیدم که پای نداشت . سپاس نعمت حق به جای آوردم و بر بی کفشی صبر کردم
مرغ بریان به چشم مردم سیر
کمتر از برگ تره بر خوان است
وآنکه را دستگاه و قوت نیست
شلغم پخته ، مرغ بریان است
