شمس مغربی – غزل شماره 38
صفا و روشنی کاندرون خانه ی ماست
ز عکس چهره ی آن دلبر یگانه ی ماست
خرد که بیخبر از کاینات افتاده ی است
خراب جرعه ای از باده ی شبانه ی ماست
ز زلف و خط بتان باش برحذر دایم
که زلف و خال بتان دام راه و دانه ی ماست
تو از نشانه ما غافلی و بی خبری
وگرنه هر چه تو می بینی آن نشانه ماست
به یک بهانه جهان را پدید آوردیم
جهان پدید شده از پی بهانه ی ماست
جهان و هرچه در او هست سر به سر موجی
ز جوش و جنبش دریای بیکرانه ی ماست
به جز فسانه ی ما هیچکس نمی گوید
تو هر چه می شنوی در جهان فسانه ی ماست
خروش و ولوله و گفتگوی و جوش جهان
صدا و نغمه و آوازه ی ترانه ی ماست
اگر زمان نبوّت گذشت و دور رسل
ولی ظهور ولایت درین زمانه ی ماست
کلید مخزن اسرار مغربی دارد
چو مدّتی است که او خازن خزانه ماست