زلف و رخسار تو ره بر دل بیتاب زنند

رهی معیری – غزلیات شماره 84 حدیث جوانی اشکم ولی به پای عزیزان چکیده ام خارم ولی به سایه ی گل آرمیده ام با یاد

رهی معیری – غزلیات شماره 26 هوسناک در چمن چون شاخ گل نازک تنی افتاده است سایه ی نیلوفری بر سوسنی افتاده است چون مه

رهی معیری – غزلیات شماره 102 گوهر تابناک زبون خلق ز خلق نکوی خویشتنم چو غنچه تنگدل از رنگ و بوی خویشتنم به عیب من

رهی معیری – غزلیات شماره 99 دریا دل دور از تو هر شب تا سحرگریان چو شمع محفلم تا خود چه باشد حاصلیاز گریه ی