بکشت غمزه ی آن شوخ بی گناه مرا

عبید زاکانی – غزل شماره 84 هر گه که شبی خود را در میکده اندازیم صد فتنه برانگیزیم صد کیسه بپردازیم آن سرّ که بود

عبید زاکانی – غزل شماره 67 میپزد باز سرم بیهده سودای دگر میکند خاطر شوریده تمنای دگر هوس سروقدی گرد دلم میگردد که ندارد به

عبید زاکانی – غزل شماره 72 بی یار دل شکسته و دور از دیار خویش درمانده ایم عاجز و حیران به کار خویش از روزگار

عبید زاکانی – غزل شماره 52 دلم زین بیش غوغا برنتابد سرم زین بیش سودا برنتابد ز شوقت بر دل دیوانه ی ماست غمی کان