ورود-ثبت نام

چو باشد مایل بیداد شاهی

طبیب اصفهانی – غزل شماره 154

چو باشد مایل بیداد شاهی

چه خیزد از فغان دادخواهی

ببخشا بر تهیدستان خدا را

به شکر آنکه داری دستگاهی

شب است و وادی و گم کرده راهم

مگر آید زغیبم خضر راهی

ز خیل آن سگانم کو ندارد

به غیر از آستان تو پناهی

عجب دارم که چون میرم به این سوز (1)

گلی روید ز خاکم یا گیاهی

در آن ملکی که شاهی داورش نیست

مبارک ملکی و فرخنده شاهی

طبیب خسته را بیجا مرنجان

حذر میکن ز آه بی گناهی

 

 


واژگان دشوار: 1-این مصراع در برخی منابع، چنین آمده است : یقین دارم که چون میرم به این درد

 

نویسندگان :

نویسندگان :

امین پیرانی - حامد پیری

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *