آنکه پیوسته به رویت نگران است، منم

طبیب اصفهانی – غزل شماره 119

آنکه پیوسته به رویت نگران است، منم

وانکه حیران تو بیش از دگران است منم

آنکه از کوی تو ای خانه برانداز امید

بسته رخت سفر و دلنگران است منم

نقد جان می دهم و جنس وفا می طلبم

آن خریدار متاعی که گران است منم

میگساران همه از جای، سبک برجستند

آن سیه بخت که در خواب گران است منم

عاشقان تو همه نام و نشانی دارند

آنکه در کوی تو بی نام و نشان است منم

پایه ی قرب مرا بین که به خلوتگه یار

آنکه او محرم هر راز نهان است منم

با تو پیمان وفا غیر بسی بست و شکست

آنکه در عهد وفای تو همان است منم

رهرو عشق بسی هست طبیبا، لیکن

آنکه در مرحله از گرم روان است، منم