صائب تبریزی- غزل شماره 4026
بهار می رسد آمادۀ جنون باشید
ز جوش لاله مهیای جام خون باشید
ز هر نسیم به گلزار می توان ره برد
چه لازم است مقید به رهنمون باشید؟
به خوشدلی گذرانید زندگانی را
اگر چو لاله و گل کاسه سرنگون باشید
فسون باده شما را به دام می آرد
اگر هزار خردمند و ذوفنون باشید
به فکر پوچ مگردید چون حباب گره
ز رقص، موجۀ این بحر آبگون باشید
ازان به داغ شما را جنون سراپا سوخت
که با هزار نظر واله جنون باشید
به نیم قطره قناعت کنید از دریا
که تا به قیمت و قدر از گهر فزون باشید
چو ابر، باده شما را به چرخ می آرد
اگر چو کوه زمین گیر از سکون باشید
به نوبهار بنوشید باده چون صائب
بهار چون گذرد باز ذوفنون باشید
