درآ که کران را برچیدم،خاک زمان رفتم

سهراب سپهری – مجموعه شرق اندوه

شماره 19

تراو

درآ که کران را برچیدم، خاک زمان رفتم، آب ” نگر ” پاشیدم

در سفالینه ی چشم، ” صد برگ ” نگه بنشاندم، بنشستم

آیینه شکستم تا سرشار تو من باشم و من. جامه نهادم، رشته گسستم

زیبایان خندیدند، خواب چرا دادمشان، خوابیدند

غوکی می جست، اندوهش دادم و نشست

در کشت گمان، هر سبزه لگد کردم. از هر بیشه، شوری به سبد کردم

بوی تو می آمد، به صدا نیرو، به روان پر دادم، آواز”  درآ ” سر دادم

پژواک تو می پیچید، چکه شدم، از بام صدا لغزیدم و شنیدم

یک هیچ تو را دیدم و دویدم

آب تجلی تو نوشیدم و دمیدم