نه تو می پایی و نه کوه میوه ی این باغ اندوه

سهراب سپهری – مجموعه شرق اندوه

شماره 10

پا راه

نه تو می پایی و نه کوه. میوه ی این باغ: اندوه، اندوه

گل بتراود غم، تشنه سبویی تو. افتد گل، بویی تو

این پیچک شوق، آبش ده، سیرابش کن. آن کودک ترس، قصه بخوان، خوابش کن

این لاله ی هوش از ساقه بچین. پرپر شد، بشود. چشم خدا تر شد، بشود

و خدا از تو نه بالاتر. نی، تنهاتر، تنهاتر

بالاها، پستی ها یکسان بین. پیدا نه، پنهان بین

بالی نیست، آیت پروازی هست. کس نیست، رشته ی آوازی هست

پژواکی : رویایی پر زد رفت. شلپویی: رازی بود، در زد رفت

اندیشه : کاهی بود، در آخور ما کردند. تنهایی: آبشخور ما کردند

این آب روان، ما ساده تریم. این سایه، افتاده تریم

نه تو می پایی، و نه من، دیده ی تر بگشا. مرگ آمد، در بگشا