خواجوی کرمانی – غزل شماره 816
تخت خیری بین دگر بر تخته ی خارا زده
خیمه ی سلطان گل بر دامن صحرا زده
دوستان در بوستان برگ صبوحی ساخته
بلبلان گلبانگ بر طوطی شکرخا زده
از شقایق در میان سبزه فرّاش ربیع
چارطاق لعل بر پیروزه گون دیبا زده
زرگر باد بهاری از کلاه سیم دوز
قبّه ای از زر به نام نرگس رعنا زده
خوش نوایان چمن در پرده ی عشاق راست
نوبت نوروز بر بانگ هزار آوا زده
غنچه همچون گلرخی کو داده باشد دل به باد
دست در پیرهن زنگاری والا زده
از چراغ بوستان افروز شمع زرچکان
باد، آتش در نهاد لاله ی حمرا زده
نوعروسان چمن در کلّه های فستقی
تاب در مرغول ریحان سمن فرسا زده
دم به دم در گوشه های باغ گوید باغبان
چشم خواجو بین دم از سرچشمه های ما زده
